 γράφει η Μαρία Σούμπερτ Η Ισιδώρα Μοντ είναι μισή βρικόλακας, μισή νεράιδα. Έχει φτερά, μυτερούς κυνόδοντες, μαύρα μαλλιά που τα λες και λίγο ατίθασα. Έχει μια μικρή αδερφή, τη Μελένια. Έχει μια μαμά νεράιδα, που είναι πανέμορφη και γεμάτη χάρη. Έχει έναν μπαμπά βρικόλακα που έχει περισσότερη χάρη από τη μαμά, γιατί μένει τουλάχιστον τρεις ώρες καθημερινά στο μπάνιο να κάνει το μποτέ του και να ετοιμαστεί. Α, ναι. Και πίνει μόνο κατακόκκινους χυμούς –από τι άραγε;
Η Ισιδώρα Μοντ πάει σε κανονικό σχολείο. Με κανονικούς ανθρώπους. Κατά πως φαίνεται δεν τους ορέγεται να τους φάει, αν και οι διατροφικές της συνήθειες μοιάζουν γενικότερα με των ανθρώπων. Ή των νεράιδων. Οι καλύτεροί της φίλοι είναι η Ζωή και ο Όλιβερ, που είναι άνθρωποι. Μαζί τους θα ζήσει πολλές περιπέτειες, θα βρεθεί σε δύσκολη θέση, θα κληθεί να είναι ειλικρινής –ή όχι. Γιατί οι μεγαλύτεροι μπελάδες της ξεκινούν όταν δεν βρίσκει το κουράγιο να μιλήσει στη μαμά και το μπαμπά για τις σκανδαλιές με την ξαδέρφη Μιραμπέλα που είναι μάγισσα. Και τότε καταλήγει στο σχολείο με έναν κατοικίδιο δράκο. Και όλα γίνονται λίμπα.
0 Comments
«Γράμματα» [1,5 μέτρο μακριά] τον Ιούλιο στο ΕΜΠΡΟΣ-Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο-ΤΑΡΑΤΣΑ13/7/2020  γράφει η Μαρία Σούμπερτ Ένας έρωτας πριν από περίπου 600 χρόνια. Ένας απαγορευμένος έρωτας, αφού διαπερνάει τις τάξεις, τις εθνικότητες και τις θρησκείες. Ένας έρωτας εφηβικός, που θα μπορούσε να μας θυμίσει σε ένταση τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Και που μας ταξιδεύει στο μακρινό 1453, την χρονιά που η αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη.
Πώς μπορούσες να φτάσεις πριν 600 χρόνια με ασφάλεια από τον έναν τόπο στον άλλο, πρόσφυγας, ορφανός και έχοντας χάσει ότι είχες πολυτιμότερο στη ζωή –την οικογένειά σου και τον τόπο σου; Η Βησσαρία Ζορμπά-Ραμμοπούλου γράφει ένα αφήγημα για εφήβους και νέους, το οποίο μας ταξιδεύει στην τελευταία σελίδα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέσα από τα μάτια της δεκαοχτάχρονης Ιζαμπώς, σε ένα συνεχές πέρασμα από το παρόν στο παρελθόν. Η αφήγηση συμβαίνει στο εδώ και τώρα της προσφυγιάς. Η μεταμφιεσμένη σε αγόρι Ιζαμπώ και η Ελισώ βρίσκονται στον προσφυγικό καταυλισμό της Βενετίας. Εκεί ένας νέος άντρας ψάχνει, ενώ οι μπράβοι ενός τοκογλύφου τον παρακολουθούν. Η αφήγηση έχει πολλαπλά επίπεδα: την αναδρομή στο παρελθόν, τις ημέρες της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης, τον φόβο και την πείνα, την σφαγή των αγαπημένων προσώπων. Από εκεί περνάει στο εδώ και τώρα της Ιζαμπώς, η οποία ψάχνει την αδερφή του πατέρα της, ενώ παράλληλα ο Τραϊανός αναζητά εκείνην και καταδιώκεται από τον τοκογλύφο που θέλει να βρει τρόπο να τον εκμεταλλευτεί.  γράφει η Μαρία Σούμπερτ Μπήκε ο Ιούλιος, το καλοκαίρι τρέχει και η ζέστη δεν μας αφήνει να ξαποστάσουμε. Ίσως λίγο το βράδυ, όταν ο ήλιος πια αποχωρεί και αφήνει τη γη να πάρει μιαν ανάσα, να εξατμίσει τη θερμότητα από πάνω της, να προσπαθήσει να δροσιστεί. Τότε που έρχεται η ώρα του ύπνου, ενός ύπνου καλοκαιριάτικου, που κανείς δεν θέλει να ενδώσει –γιατί ο καλοκαιρινός νυχτερινός ύπνος είναι ο ύπνος των διακοπών, είναι ο ύπνος μετά τη θάλασσα, ο ύπνος μετά το καρπούζι και το παγωτό που βούτηξες χωρίς να σε πάρει κανείς χαμπάρι.
Ένα βιβλίο για τον ύπνο μας προσφέρουν η Αργυρώ Πιπίνη και η Ίρις Σαμαρτζή, ένα βιβλίο για έναν ύπνο διαφορετικό, παιχνιδιάρικο, γεμάτο εκπλήξεις και όνειρα. Έναν ύπνο φυσαρμόνικα, σαν το βιβλίο που δεν το ξεφυλλίζεις, αλλά το ξεδιπλώνεις και αυτό γίνεται κλωστή που σε πάει μακριά στο χώρο του παραμυθιού και του ονείρου και βαραίνει σιγά σιγά τα βλέφαρα. «Έχει μια σακούλα γεμάτη παραμύθια και τρυφερά φιλιά για καληνύχτα. Έρχεται όνειρα μαγικά να σου χαρίσει και κόσμους νέους να σου γνωρίσει». |
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
