|
 του Χρήστου Γκόντζου Αγαπητέ Λευτέρη σε καλωσορίζω στην μεγάλη καλλιτεχνική παρέα του Θεαθήναι. Η πρώτη απορία που μου έρχεται φυσικά στο μυαλό έχει την αφετηρία της λίγα χρόνια πίσω μας. Σπούδασες στην ανώτερη δραματική σχολή Βεάκη στην Αθήνα, καθώς και στο Εθνικό και Ορφείο ωδείο... Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πάρεις την γενναία απόφαση να σπουδάσεις παράλληλα δυο κλάδους της τέχνης και μάλιστα σε τόσο απαιτητικά ιδρύματα με υψηλά στάνταρς και μεγάλο φόρτο εργασίας από μεριάς σου;
Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση και τη φιλοξενία στο Θεαθήναι! Μεγάλη μου χαρά! Η παιδική και η εφηβική μου ηλικία καθόρισε από σχετικά νωρίς αυτό που ήθελα να κάνω. Μεγάλωσα στη Χίο σε ένα καλλιτεχνικό οικογενειακό περιβάλλον, με μητέρα μουσικό και ο πατέρα ζωγράφο. Η μουσική κάλυπτε πάντα τις εσωτερικές ανάγκες έκφρασής μου και με οδηγούσε στην μοχαχικότητα, που παντα μου άρεσε και που είχα και εχω πάντα ανάγκη. Το διαρκές χιούμορ στο σχολείο και οπουδήποτε βρισκόμουν, οδηγούσαν σε μια άλλη πλευρά έκφρασης, την θεατρική. Σατίριζα κάθετι, κάθε στιγμή. Η επιτυχία μιας μαθητικής θεατρικής παράστασης στην Β' Λυκείου με έκανε να συμπληρώσω στο πρώτο μου "θέλω" της σύνθεσης, καί ένα δεύτερο, αυτό της υποκριτικής. Τα "θέλω" μου με έσπρωξαν σε αυτήν την απόφαση.  της Μαρίας Σούμπερτ Πριν από αρκετό καιρό είχα διαβάσει πως σε κάποια χώρα του εξωτερικού, οι μαθητές κρατούσαν τα βιβλία καθαρά, με στόχο να τα επιστρέψουν στο τέλος της χρονιάς ώστε να δοθούν στην επόμενη τάξη που θα ακολουθούσε. Αν κάποιος πάλι ήθελε, μπορούσε να το αγοράσει.
Φυσικά σοκαρίστηκα. Πάγωσα. Πέτρωσα. Στην χώρα μας τα σχολικά βιβλία που οφείλουμε να λαμβάνουμε δωρεάν στα δημόσια σχολεία είναι για να μουτζουρώνονται, σκίζονται και φυσικά για να πετιούνται –θυμάμαι και τελετές καψίματος βιβλίων τα παλιά χρόνια ων δεκαετιών ‘80-’90. Δεν ξέρω τι λύσσα μας έπιανε σαν παιδιά. Ήταν η αντίδρασή μας στο εκπαιδευτικό σύστημα; Η άνεση πως δεν έχουμε επενδύσει σε αυτά τα βιβλία; Η αδιαφορία; Δεν το ξέρω.  της Μαρίας Σούμπερτ Τι ξεχωρίζει έναν καλό επιστήμονα; Ποια είναι η σημαντική εκείνη ποιότητα, το χαρακτηριστικό που θα τον οδηγήσει στο να ανακαλύψει νέα πράγματα;
Η περιέργεια φυσικά! Και βάση αυτού, κάθε παιδί είναι ένας εν δυνάμει επιστήμονας, γιατί κάθε παιδί είναι περίεργο να μάθει πως λειτουργούν τα πράγματα και ο κόσμος. Από την άλλη όμως τα παιδιά ως απόλυτα λογικά όντα μπορούν να κατανοήσουν κυρίως αυτά που βλέπουν. Αυτά που μπορούν να χαλάσουν για να δουν πως δουλεύουν. Θα βγάλουν το μάτι της κούκλας να δουν τι κρύβεται από πίσω. Θα χαλάσουν το αυτοκινητάκι, για να ανακαλύψουν πως λειτουργεί η μηχανή του. «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ» ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΪΚΟΥ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΕΡΑΣΙΑΣ ΣΑΜΑΡΑ ΑΠΟ 3/5 ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ4/24/2019
 της Μαρίας Σούμπερτ Ελάχιστες είναι οι γυναίκες που από τα χρόνια της αρχαιότητας έχουν ξεχωρίσει μέσα στις σελίδες της ιστορίες. Βασίλισσες όπως η Κλεοπάτρα και η Ζηνοβία, μαθηματικοί και φιλόσοφοι όπως η Υπατία, γυναίκες που έζησαν στις χώρες που σήμερα κρίνονται δέσμιες μιας οπισθοδρομικής κουλτούρας και φιλοσοφίας που υποτιμά την γυναικεία φύση.
Η Ζηνοβία, βασίλισσα της Παλμύρας, της πόλης που κατέστρεψε ο φανατικός στρατός του ISIS το 2017, έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. και βασίλευσε μετά την δολοφονία του συζύγου της βασιλιά Οδαίναθου και του πρωτότοκου γιου του. Στα χρόνια της βασιλείας της η Παλμύρα αναπτύχθηκε όχι μόνο εμπορικά, αλλά και πολιτιστικά συγκεντρώνοντας γύρω της σημαντικούς φιλοσόφους και καλλιτέχνες. Αυτό που στα χρόνια της φεουδαρχίας στις αρχές του Μεσαίωνα θα γίνει κοινή πρακτική στη Δύση, οι αρχόντισσες δηλαδή των πύργων να συγκεντρώνουν τους καλλιτέχνες γύρω τους, η Ζηνοβία το έχει ήδη επιτύχει.  της Μαρίας Σούμπερτ Τι χαρά να συναντάς εκείνον τον ένα φίλο που σε κάνει να νιώθεις χαρά και ικανοποίηση. Εκείνον τον έναν φίλο που παρά τις διαφορές που έχετε, σε ολοκληρώνει σαν άνθρωπο. Που είναι ο κολλητός σου, το αδέρφι σου, ο δικός σου άνθρωπος. Αυτός ο φίλος που έχεις επιλέξει, που δεν σου έχει επιβληθεί γονιδιακά, που βλέπεις τον εαυτό σου σ’ εκείνον. Και που –επαναλαμβάνω- είναι διαφορετικός από εσένα.
Την πρώτη δική μου φίλη την γνώρισα στο Νηπιαγωγείο, όταν μπήκε απλά στην τάξη και εγώ την ρώτησα: «Θέλεις να γίνουμε φίλες;» Και ενώ από τότε οι ζωές μας πήραν διαφορετικούς δρόμους, και ζούμε σε διαφορετικές χώρες πια, συνεχίζω να την αγαπώ και να την σκέφτομαι –και φυσικά να της φορτώνομαι με την πρώτη ευκαιρία! |
ΜΑΘΗΜΑΤΑ PERSONAL TRAINING ME THΝ ΦΑΙΔΡΑ ΣΟΥΤΟΥ
Λ. Βουλιαγμένης 538Α Άλιμος
Jimmy Krim
Handmade Wooden Cars Χ Ο Ρ Η Γ Ι Ε Σ Ε Π Ι Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Α Σ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
