|
|
|
|
|
|
|
 της Μαρίας Σούμπερτ «Θυμάμαι να απαντώ «ζωγράφος» στην ερώτηση τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις». Αναρωτιέμαι αν θα έγραφα με τον ίδιο τρόπο ως Μαρία Σούμπερτ ή αν ένα ψευδώνυμο θα με απελευθέρωνε από το άγχος της έκθεσης. Δεν έχω απάντηση και δεν το έχω δοκιμάσει άλλωστε ποτέ. Υποθέτω όμως, πως αν χτίσεις μια persona πίσω από ένα ψευδώνυμο, οι δημιουργίες ίσως να επηρεάζονται από το χαρακτήρα και την προσωπικότητα της persona αυτής. Και πάλι μιλάω υποθετικά. Όταν λοιπόν είδα για το εικονογραφημένο βιβλίο από την Zafouko Yamamoto «Οι περιπέτειες της Βούλας στο Κόκκινο Βιβλίο» φυσικά και η πρώτη μου σκέψη ήταν «Μα τι επαφές έχει πια αυτός ο εκδοτικός και δίνει δουλειά σε Ιάπωνες εικονογράφους!». Μόνο αργότερα κατάλαβα πως η Γιαπωνέζα καλλιτέχνης είναι απόλυτα Ελληνίδα και μάλιστα ακούει στο όνομα Ζαφειρούλα Σιμοπούλου. Και επειδή μου αρέσει πολύ η καθαρή ματιά της στο σχέδιο, αλλά και οι γραμμές της που θυμίζουν τα όμορφα και ανέμελα παιδικά μας χρόνια, της πρότεινα να είναι η Εικονογράφος του Σεπτέμβρη!  «'Όπως όλοι -σχεδόν- οι εικονογράφοι, έτσι κι εγώ ζωγράφιζα από μικρή ηλικία, κυρίως τα κινούμενα σχέδια που έβλεπα στην τηλεόραση. Θυμάμαι να απαντώ «ζωγράφος» στην ερώτηση τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις. Οι φίλοι μου θυμούνται να τους ζωγραφίζω όλη την ώρα, παρόλα αυτά δεν έχω κρατήσει ούτε μισό δείγμα από εκείνες τις ζωγραφιές. Εννοείται ότι χάζευα τις εικονογραφήσεις των κλασσικών παραμυθιών, όμως δεν φανταζόμουν ποτέ ότι αυτό θα το κάνω αργότερα επάγγελμα, κάτι που ούτε τώρα πιστεύω ότι συμβαίνει. Είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Κάποια στιγμή σταμάτησα να ζωγραφίζω, όταν μπήκα στην εφηβεία όπου με απορρόφησε ο αθλητισμός και το διάβασμα, υπήρχε πολύ έντονο το «πρέπει να διαβάσεις για να περάσεις στην τάδε σχολή». Έτσι κατέπνιξα ουσιαστικά το πάθος μου για τη ζωγραφική, θεώρησα ότι ήταν μια παιδική ενασχόληση και τίποτα παραπάνω. Στην Β΄ Λυκείου αποφάσισα ότι θέλω να ασχοληθώ με την γραφιστική ή κάτι που να έχει σχέση με το σχέδιο. Οι γονείς μου δεν μπορούσαν να με στείλουν Αθήνα να σπουδάσω στο ΤΕΙ Γραφιστικής, πέρασα όμως στην Αρχιτεκτονική του Α.Π.Θ. Στη σχολή μου ήταν αρκετό να σχεδιάζω κτίρια και να φτιάχνω μακέτες, υπήρχε πολύ έντονο το στοιχείο της δημιουργίας, όμως ζωγράφιζα ελάχιστα για μένα, κυρίως στις σημειώσεις μου και στα βιβλία της σχολής. Τελειώνοντας την Αρχιτεκτονική, μέσα στην καρδιά της κρίσης, ήρθε και η επαγγελματική απογοήτευση. Τότε επίσης ήταν που ξεκίνησα να αγοράζω ήδη ζωγραφικής, και πολύ μικρά sketchbooks, μεγέθους Α5 και ξεκίνησα να ζωγραφίζω. Ουσιαστικά το portfolio μου «κτίστηκε» μέσα σε αυτούς τους μικρούς καμβάδες, με πολύ δειλά βήματα. Από εκεί κι έπειτα, όταν άρχισε να «λύνεται» το χέρι, ήταν σαν να έκανα ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, την εποχή δηλαδή που ζωγράφιζα συνέχεια. Φυσικά, ούτε που μου περνούσε η ιδέα ότι θα μπορούσα να αντιμετωπίσω το «χόμπι» μου επαγγελματικά, οι εποχές και οι καταστάσεις δεν το επέτρεπαν. Τουλάχιστον όχι ακόμη, είχα πολύ δρόμο μπροστά μου. Η πρώτη μου δουλεία σαν εικονογράφος παιδικού βιβλίου ήρθε εντελώς τυχαία αφού είχα βάλει μια αγγελία στο ίντερνετ, κι ενώ δούλευα σε ένα καφέ στη Χαλκιδική. Φυσικά και παράτησα την δουλειά στο καφέ, πήγα πίσω Θεσσαλονίκη κι άρχισα να δουλεύω πάνω στο παραμύθι. Το βιβλίο λέγεται «Ενας Δράκος στην Ανάποδη Παραμυθοχώρα» σε κείμενο της Αγγελικής Παντελίδη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λευκή Σελίδα. Είναι το πρώτο και τελευταίο βιβλίο που υπογράφω με το πραγματικό μου όνομα, το 2013. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να καταφέρω να κάνω το επάγγελμα της εικονογράφου βιοποριστικό. Ουσιαστικά αυτό έγινε φέτος, αφού απέκτησα ατζέντη. Οι δυσκολίες πολλές μέχρι να φτάσω στο σημείο που έχω φτάσει, είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας, αρκετών απογοητεύσεων αλλά και τύχης! Τίποτα δεν ήρθε εύκολα κι έχω ακόμα πολλά πράγματα να μάθω. Θεωρώ ότι ακόμα εξελίσσομαι και δεν έχω φτάσει στο σημείο που θέλω. Σε γενικές γραμμές το επάγγελμα του εικονογράφου στο εξωτερικό το έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Στην Ελλάδα όχι, κι αυτό φαίνεται από τις μικρές αμοιβές που δίνουν για ένα βιβλίο. Για την ώρα περιμένω να δω τις δουλείες που ετοιμάζω στα ράφια των ελληνικών και ξένων βιβλιοπωλείων και είμαι πολύ ενθουσιασμένη γι' αυτό!» Comments are closed.
|
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |