ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΛΟΣ Ο ΛΑΓΟΣ;

4/18/2019

της Μαρίας Σούμπερτ

Όταν το πρώτο σου κιόλας εικονογραφημένο παραμύθι αρχίζει να παίρνει το δρόμο της έκδοσης και σε άλλες χώρες, τότε σίγουρα είσαι καλός στη δουλειά σου. Αυτό ισχύει προφανώς για την Nicola Kinnear και το βιβλίο της «Μια στάλα θάρρος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Η ιστορία δεν είναι περίπλοκη, ούτε κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει ποτέ. Άλλωστε, στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση. Τι κάνει λοιπόν αυτό το παραμύθι να ξεχωρίζει;

Γιατί να διαβάσουμε ξανά για έναν φοβιτσιάρη λαγό, που όταν χάσει την φίλη του –και προφανώς πολύ πιο τολμηρή από εκείνον- θα βγει να την ψάξει;

Γιατί στο παραμύθι της Kinnear η μαγεία ξεπετάγεται από την απόφαση να κάνει ο ήρωάς της κάτι διαφορετικό.

Ο λαγός μας, ο Λόγκαν, ναι, είναι φοβιτσιάρης και δεν βγαίνει ποτέ από το σπίτι του, αντίθετα από την φίλη του –επίσης λαγουδίνα- την Λούνα. Όταν όμως εκείνη φύγει θυμωμένη από το σπίτι του, εκείνος θα ανακαλύψει πως η ασφαλής του ρουτίνα δεν είναι πια αρκετή, ούτε τον ικανοποιεί όπως παλιότερα. Τότε θα βγει από τη φωλιά του και θα ζήσει όλες αυτές τις μαγικές περιπέτειες που ζει καθημερινά και η Λούνα. Όταν μάλιστα δει πως εκείνη κινδυνεύει από τον λύκο, θα μπει μπροστά και –όπως κάθε παιδί που σέβεται τον εαυτό του- θα προσφέρει στον λύκο… τα μπισκότα του.

Η Kinnear γράφει μια ιστορία βασισμένη στο ταξίδι του ήρωα, όπου εμπόδιο δεν είναι παρά ο ίδιος του ο εαυτός. Και ενώ μπορεί να θεωρήσουμε πως θα βρει βοηθούς στα ζώα του δάσους, αν διαβάσουμε πιο προσεκτικά το παραμύθι θα δούμε, πως και ο βοηθός εκκινεί από τον ίδιο. Ο φόβος λοιπόν μπορεί να δώσει τη θέση του στο θάρρος, όταν τολμήσουμε να κάνουμε το πρώτο βήμα, εκείνο που μας ακινητοποιεί στην στασιμότητα.

Όταν μάλιστα αυτός που φοβάται είναι ένα παιδί –και πολύ συχνά ένα παιδί προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας- τότε χρειάζεται πολύ υπομονή και δημιουργικότητα για να του δοθεί το έναυσμα να ξεκινήσει το δικό του ταξίδι και την δική του περιπέτεια. Ας μην ξεχνάμε πως για ένα παιδί ο κόσμος είναι τεράστιος και φτιαγμένος για τους μεγάλους. Τι μπορεί να κάνει εκείνο μέσα σε αυτόν; Άσε καλύτερα, σκέφτεται συχνά. Ας μείνω εδώ που είναι καλά. Και έτσι χάνει την ευκαιρία να δοκιμάσει νέα πράγματα, να αποκτήσει νέες εμπειρίες. Το πολύ σημαντικό ερώτημα με το οποίο τότε θα αναμετρηθούν οι γονείς και οι φροντιστές, είναι κατά πόσο χρειάζεται το παιδί το χρόνο του για να κάνει μόνο του αυτό το βήμα και κατά πόσο πρέπει να το πιέσουν ελαφρά, για να υπερβεί τον άτολμο εαυτό του και να ζήσει μια νέα εμπειρία.

Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό το γνωρίζει κάθε γονιός και φροντιστής που ακούει και βλέπει πραγματικά το παιδί του. Στο μεταξύ, ο λαγός Λόγκαν μπορεί να βοηθήσει στην κινητοποίηση.