 του Χρήστου Γκόντζου Ήρθαν έτσι οι συνθήκες και οι κοινωνικές συγκυρίες που παρατηρείται στις πρώτες δύο δεκαετίες του 20ου αιώνα μια γέννηση εθνικής σχολής στην μουσική που προσπαθεί να θέσει το ελληνικό ζήτημα στην μουσική τέχνη.
Αναζητώντας τα αίτια και τις ανάγκες που ώθησαν στην δημιουργία μιας τέτοιας μουσικής έκφρασης θα ανακαλύψουμε λόγους που διαφεύγουν των ορίων της τέχνης. Για παράδειγμα η ιστορία της Ελλάδος τις πρώτες δύο δεκαετίες του 20ου αιώνα είναι διαποτισμένη από τα εθνικά χαρακτηριστικά εκείνα που οδήγησαν αργότερα στην σύλληψη και την διάδοση της «Μεγάλης Ιδέας». Οι συνεχείς πόλεμοι και οι κοινωνικές αναταραχές στο εσωτερικό της Ελλάδος δημιούργησαν την ανάγκη για μια στροφή σε κάτι που θα στερέωνε και θα επιβεβαίωνε την Ελληνική ταυτότητα και συνείδηση που ήταν διαρκώς και τα δύο αυτά σε κρίση. Οι εθνικές σχολές ανά την Ευρώπη είχαν κάνει ήδη την εμφάνιση τους για παρόμοιους λόγους. Η σχολή των πέντε στην Ρωσία με πατριάρχη της επαγγελματικής μουσικής γραφής τον Γκλίνκα, ο Σιμπέλιους στην Φιλανδία, ο Σμετάνα και ο Ντβόρζακ στην Τσεχία, ο Γκριγκ στην Νορβηγία, ο Αλμπένιζ στην Ισπανία κλπ, είναι μερικές μορφές που αναδείχτηκαν και ανέδειξαν ο καθένας, ακολουθώντας διαφορετικό δρόμο, τα χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης πατρίδας τους στην μουσική. Στην Ελλάδα αν εξαιρέσει κανείς τα Επτάνησα η λόγια μουσική παράδοση τον καιρό εκείνο δεν είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια ιδιαίτερη και σημαντική μουσική γλώσσα. Έτσι στο ξεκίνημα της η λόγια μουσική γραφή, η έντεχνη μουσική του 20ου αιώνα στράφηκε στην παράδοση και στο Βυζαντινό μέλος για να αντλήσει πολλές φορές ακόμα και με άκομψο τρόπο θα λέγαμε τα συστατικά εκείνα που θα την βοηθούσαν να εξελιχθεί αργότερα σε αυτό που καλούμε σήμερα Ελληνική Μουσική Εθνική Σχολή. Οι κλίμακες τις Ανατολής και του δημοτικού τραγουδιού, η εκκλησιαστικοί τρόποι(ήχοι κατά την Βυζαντινή μουσική), η πολυρυθμία και το δημοτικοφανές περιεχόμενο των έργων έβαλαν τα θεμέλια για το χτίσιμο και την ανάδειξη της εθνικής μας μουσικής σχολής.  της Μαρίας Σούμπερτ Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να βάλεις ένα παιδί για ύπνο από το να του μιλήσεις για πορδές και πορδίτσες και πριτς και πρατς και προυτς. Και όχι δεν το έχω χάσει τελείως. Ένα παιδί για να κοιμηθεί πρέπει να χαλαρώσει. Και το γέλιο, αλλά και το να κάνεις χιούμορ με το φόβο είναι κάτι πολύ χαλαρωτικό.
Και τι εννοώ με αυτό: Ο κροκόδειλος φοβάται το νερό. Δύσκολο πράγμα, καθώς ζει κυρίως μέσα στο νερό. Το πρόβλημά του λοιπόν εκδηλώνεται με πορδές. Κάθε που μπαίνει στο νερό, ξεσπάει πορδοθύελλα και όλα γίνονται βρωμερές πορδομπουρμπουλήρθες. Μέχρι που οι φίλοι του, ο ελέφαντας, το φλαμίνγκο και το μαϊμουδάκι θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει το φόβο του. Το βιβλίο ανήκει στη σειρά «Παραμύθια της γιαγιάς κότας», τα οποία η γιαγιά κότα αφηγείται στα κοτοπουλάκια της για να κοιμηθούν. Και ενώ μπορεί να τρομάξει ορισμένους γονείς η σύνδεση γέλιου – χαλάρωσης, αφού θα σκεφτούν πως ίσως τα παιδιά μπουν σε υπερένταση, θέλω να πω πως ανάλογα με τη συνθήκη που θα έχουμε καλλιεργήσει, το περιβάλλον και την προετοιμασία του ύπνου, το γέλιο μπορεί να λειτουργήσει χαλαρωτικά. Όσο πάλι για την σύμβαση των πορδών και της πολιτικά ορθής χρήσης τους στην παιδική λογοτεχνία, θα πρέπει να σκεφτούμε ποιο είναι το βασικότερο επίτευγμα ενός παιδιού προσχολικής ηλικίας. Από τα δύο έως τα πέντε χρόνια της ζωής τους, τα παιδιά αποκτούν τον πλήρη έλεγχο των σφιγκτήρων τους, εξ ου και όλα τα αστεία περί κακών, πορδών και τσίσων που αποτελούν ένα από τα πιο κλασικά αστεία τους.  της Μαρίας Σούμπερτ Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, κυρίως από τα τέσσερα και μετά, είναι αναπτυξιακά σε θέση να «ζηλέψουν» την γραφή και την ανάγνωση. Θα κάνουν πως γράφουν, σχεδιάζοντας καρδιογραφήματα στο χαρτί, θα δείχνουν τρία δάχτυλα ζητώντας πέντε λεπτά ακόμα να κάτσουν στην παιδική χαρά. Και όλο αυτό το ενδιαφέρον –που είναι ενδιαφέρον επειδή αφορά και τον κόσμο των ενηλίκων και των σημαντικών τους άλλων- θα καλλιεργηθεί στον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο.
Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για το αν πρέπει ή αν χρειάζεται τα παιδιά να μαθαίνουν να γράφουν πριν πάνε στην Α’ Δημοτικού και για το κατά πόσο είναι έτοιμα νωρίτερα για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν γονείς που θεωρούν πως αν πιέσουν το παιδί τους να μάθει να διαβάζει από τα τέσσερα, θα αναθρέψουν τον επόμενο νομπελίστα φυσικής και φιλοσοφίας. Υπάρχουν παιδιά που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ωριμάσουν αναπτυξιακά και να μπορέσουν να συντονίσουν όλες εκείνες τις λειτουργίες που σχετίζονται με τη γραφή και την ανάγνωση. Και υπάρχουν παιδιά που μαθαίνουν μόνα τους να ξεχωρίζουν γράμματα και να διαβάζουν από τα τέσσερα πέντε χρόνια τους, χωρίς καμία βοήθεια. Η Αμαλία Ζώη γράφει δύο βιβλία για τα γράμματα της αλφαβήτου και τους αριθμούς, όπου μέσα από στιχάκια –που μπορεί ο γονιός ή το παιδί να μελοποιήσουν μόνοι τους- αφηγείται ιστορίες με αφορμή κάθε φορά ένα γράμμα και έναν αριθμό. ΙΜΚ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ» ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΔΑΝΔΟΛΟΥ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΚΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙ ΝΟΥΣΙΑ ΛΙΒΑΝΟΥ ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥ8/5/2019
 της Μαρίας Σούμπερτ Υπάρχει μια οικογενειακή ιστορία, κατά την οποία έχω παιδέψει τη μάνα μου επί τρεις ώρες τσιμπώντας και ζουλώντας σπυρί σπυρί τον αρακά για να βγει το «από μέσα» και να πετάξω την «φλούδα». Θυμάμαι επίσης πως ήθελα να τρώω και το σταφύλι ξεφλουδισμένο. Το τι έκανα ή σκέφτηκα όταν γεννήθηκε η μικρότερη αδερφή μας δεν το θυμάμαι, αλλά υπήρχε μια περίοδος που θυμάμαι πως το «μωρό» έπρεπε να επιβιώσει των σχολικών ασθενειών μας, αλλά και πως όταν είχε μεγαλώσει, έπρεπε να την παίζουμε, να την προσέχουμε και τα λοιπά με αποτέλεσμα να παίζουμε τις «φτωχούλες», πως έχουν πεθάνει οι γονείς μας και πως ζούμε μέσα στην φτώχεια και την πείνα. Η Λίζα και εγώ περνούσαμε τέλεια. Η Νατάσα κάπως έτσι βίωσε τα πρώτα της παιδικά τραύματα.
Πώς συνδέονται όμως το φαγητό και η σχέση με ένα νέο αδερφάκι; Το φαγητό συνδέεται περισσότερο με την όραση και την γεύση –τις περισσότερες φορές τα μικρά παιδιά αρνούνται να φάνε κάτι απλώς και μόνο επειδή έχει περίεργη εικόνα. Το μικρό αδερφάκι συνδέεται εκτός από τις περιπτώσεις ζήλιας –που είναι ουκ ολίγες- και με την απογοήτευση της προσδοκίας. Για εννέα μήνες το παιδί ακούει πως θα αποκτήσει αδερφάκι, πως θα έχει τώρα να παίζει, να κάνει πλάκες, να φροντίζει. Και τι αποκτά; Ένα πλάσμα που α. δεν έχει χιούμορ, β. συνέχεια κλαίει, γ. δεν έχει ιδέα πώς να παίξει.  του Χρήστου Γκόντζου Η φούγκα είναι μια φόρμα μουσικής γραφής που άνθισε στα χρόνια του 17ου αιώνα, της μπαρόκ εποχής όπως την λέμε στην ιστορία της μουσικής. Ορόσημο για την εξέλιξη και την τελειοποίηση της φόρμας αυτής ήταν ο Johan Sebastian Bach με εκατοντάδες φούγκες στην λίστα της εργογραφίας του.
Η ετυμολογία και η μετάφραση της λέξης φούγκα είναι η «Φυγή». Ο όρος αυτός προέκυψε είτε επειδή οι νότες μοιάζουν σαν να κυνηγάνε η μία την άλλη κατά το άκουσμα μιας φούγκας είτε πήρε την σημασία του από την φυγή από το «παλαιό», ενδεχομένως και από τις δύο αυτές περιπτώσεις να εδραιώθηκε ο όρος που σήμερα στα ελληνικά καλούμε ως «φυγή(φούγκα)». Η φούγκα είναι έργο πολυφωνικό. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κύρια μελωδία που εναρμονίζεται με συγχορδίες(ακόρντα), αλλά υπάρχουν πολλές φωνές που συνυπάρχουν με αυτούσια αυτοτέλεια η καθεμιά.  της Μαρίας Σούμπερτ Τυχερός ο γάτος Ξενοφών, γιατί όταν το αποφάσισε να μεταναστεύσει, βρήκε έναν τόπο δικό του να επιστρέψει. Γιατί ο γάτος Ξενοφών του Χρήστου Μπουλώτη, γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα μικρό νησί που μοιάζει με πεταλούδα και έξω από το αρχαιολογικό του μουσείο πέρασε όλες του τις μέρες. Τις μέρες που ήταν πολλές οι γάτες στο νησί, αλλά και τις μέρες που ήταν λίγες οι γάτες στο νησί. Τις μέρες που μπορούσε να περιδιαβαίνει στα αρχαία και τα εκθέματα του μουσείου και τις ημέρες που έπρεπε να αντέξει τις επιδρομές των ποντικών που ελλείψει άλλων γάτων είχαν αρχίσει να ξεχύνονται στους δρόμους.
Τι συμβαίνει όμως στον ευαίσθητο Ξενοφώντα που δεν σκέφτεται μόνο το φαγητό, αλλά αγαπάει την τέχνη και την ιστορία; Ο Ξενοφώντας μένει μόνος στο νησί. Τα ποντίκια ξεθαρρεύουν και τον πειράζουν, μόνοι φίλοι του τα σπουργίτια. Μόνο που και αυτά φεύγουν κάθε φθινόπωρο για πιο ζεστά κλίματα. Μέχρι που κάποια στιγμή, ο γάτος θα αποφασίσει να πετάξει μαζί τους. Έτσι θα φτάσει στην Αίγυπτο, θα χωθεί σε ένα νέο μουσείο και θα μάθει πολλά, αλλά θα ερωτευτεί και τη Φατιμά, μια γάτα όμορφη Αιγύπτια. Μαζί θα επιστρέψουν στο μικρό σαν πεταλούδα νησί, θα φτιάξουν οικογένεια και θα διώξουν σιγά σιγά τα ποντίκια. |
ΜΑΘΗΜΑΤΑ PERSONAL TRAINING ME THΝ ΦΑΙΔΡΑ ΣΟΥΤΟΥ
Λ. Βουλιαγμένης 538Α Άλιμος
Jimmy Krim
Handmade Wooden Cars Χ Ο Ρ Η Γ Ι Ε Σ Ε Π Ι Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Α Σ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
