|
 της Μαρίας Σούμπερτ Ο Άγγελος Αγγέλου και η Έμη Σίνη ενώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους και με την εικονογράφηση της Λίλας Καλογερή παραδίδουν τη νέα περιπέτεια του μικρού Κοπέρνικου και της παρέας του. Αυτή τη φορά το αντικείμενο περιστρέφεται γύρω από τους δεινόσαυρους –που η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια έχουν αποκτήσει ένα σταθερό κοινό.
 Αυτή είδηση ηχεί στα αυτιά μας σαν κάποιο κακόγουστο αστείο… Η όμορφη, λαμπερή, χαμογελαστή, ταλαντούχα, νεότατη και γεμάτη αγάπη για τη ζωή Νίκη Λειβαδάρη «έφυγε» αιφνίδια από τη ζωή σε ηλικία μόλις 33 ετών, προδομένη από τη μεγάλη, ζεστή καρδιά της που χωρούσε όλο τον κόσμο. Εκ μέρους όλης της ομάδας του Θεαθήναι εκφράζουμε τα βαθύτατα και ειλικρινή συλλυπητήρια μας στην οικογένεια, στους φίλους και συναδέλφους της και σε όσους είχαν την χαρά και την τύχη να την γνωρίσουν σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Η θλίψη για τον τόσο ξαφνικό και πρόωρο θάνατό της είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκφραστεί με λόγια. καθώς και το πόσο θα μας λείψει.... Ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη της το Θεαθήναι δεν θα δημοσιεύσει κανένα άρθρο σήμερα. Καλό σου ταξίδι Νίκη... της Λίλας Παπαπάσχου Βρεθήκαμε ξανά στον Πολυχώρο VAULT, αυτήν την φορά για να παρακολουθήσουμε το αριστούργημα του Λαρς Φον Τρίερ «Χορεύοντας στο Σκοτάδι» (Dancer in the dark) να ζωντανεύει στη σκηνή ως μία απίστευτα πλούσια, μέσα στο μινιμαλισμό της, μουσικοθεατρική παράσταση. Ένας καλοκουρδισμένος εννιαμελής θίασος γέμισε κάθε σπιθαμή της μικρής μεν, αλλά θαυματουργής απ’ ότι αποδείχθηκε σκηνής, ενός από τους πιο ανατρεπτικούς και πολυσυλλεκτικούς θεατρικούς χώρους της πόλης, που κατάφερε να παρουσιάσει μία "υπερπαραγωγή δωματίου".
Το «σκοτεινά» αισιόδοξο μιούζικαλ του πιο ιδιοφυή κατά τη γνώμη μου εν ζωή σκηνοθέτη, αυθεντικού auteur και προπαντώς στοχαστή, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε διασκευή Πάτρικ Ελσουέρθ, μετάφραση Αντώνη Γαλέου, σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, μουσική Μάνου Αντωνιάδη και στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Εννέα ικανότατοι ηθοποιοί κατάφεραν να συνυπάρξουν αρμονικά σε μια σκηνή περιορισμένης χωρητικότητας που ξαφνικά άρχισε να φαντάζει τεράστια, ενισχύοντας ο ένας τη δυναμική του άλλου, με προεξέχουσα την από αλλού φερμένη Δήμητρα Κολλά που ως Σέλμα υπερβαίνει όχι μόνο τον εαυτό της, αλλά και την όποια σύγκριση με την ερμηνεία της κατά τα άλλα ανυπέρβλητης Μπιόρκ, πλάθοντας την εμβληματική ηρωίδα του Τρίερ από την αρχή με τα δικά της πολύτιμα υποκριτικά «υλικά».  της Μαρίας Σούμπερτ Ο Ευγένιος Τριβιζάς, η Λίζα Ηλιού και οι εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα φαίνεται πως αποτολμούν κάτι το απίστευτο, το ανεξήγητο, το αδιανόητο, το αξιαγάπητο, το αληθινά-αριστουργηματικό –μπορώ να σκεφτώ και άλλες λέξεις που ξεκινούν από α-.
«Σε όλο το σύμπαν δεν έχει αποτολμηθεί ποτέ παρόμοια έκδοση, με μόνη εξαίρεση ένα βιβλίο που κυκλοφορεί στον Πλανήτη Ροκανμόν, στα βάθη του γαλαξία Αστραπακόρουμ Καρακόρουμ, του οποίου όμως οι κάτοικοι υποφέρουν από χρόνια αχρωματοψία και το βλέπουν όλο σε εξήντα αποχρώσεις του γκρίζου. Σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες της Υπηρεσίας Προστασίας της Ανθρωπότητας από Εξωγήινες Εισβολές (ΥΠΑΕΕ) της ΝΑΣΑ, οι Ροκανμόνιοι σχεδιάζουν να επιτεθούν αιφνιδιαστικά στη Γη και να την κατακτήσουν, οπότε επειδή η αχρωματοψία από την οποία πάσχουν είναι μεταδοτική, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην μπορέσετε ποτέ να απολαύσετε το καθηλωτικό αυτό βιβλίο», γράφει το οπισθόφυλλο του βιβλίου και η αγωνία κορυφώνεται.  της Μαρίας Σούμπερτ Περισσότερα από δέκα χρόνια χρειάστηκε ο Τιμ Μπάρτον για να ολοκληρώσει την ταινία του «Νεκρή νύφη», η οποία κυκλοφόρησε το 2005 και βασίστηκε σε έναν παλιό εβραϊκό μύθο. Σύμφωνα με το μύθο που είναι καταγεγραμμένος στο κείμενο του Shivhei ha-Ari του 17ου αιώνα, ένας νέος ρίχνει καταλάθος το δαχτυλίδι των γάμων του στο δάχτυλο ενός πτώματος, ενώ προβάρει τους γαμήλιους όρκους του. Το πτώμα ξυπνάει και τον θεωρεί σύζυγό του. Ο νεαρός τρέχει στον τοπικό ραβίνο ο οποίος ακυρώνει το γάμο δηλώνοντας πως κανείς νεκρός δεν μπορεί να παντρευτεί κάποιον ζωντανό και έτσι το πτώμα εξαφανίζεται.
Τον μύθο αυτό διασκεύασε το Τιμ Μπάρτον φτιάχνοντας την απόλυτη ταινία για τη ζωή, το θάνατο και την αφοσίωση, αλλά και για το φόβο μπροστά στις μεγάλες αποφάσεις, την ενηλικίωση και το «στοίχειωμα» σε όσα ποτέ δεν κατορθώνουμε.  της Νίκης Ράπτη Στον Tεχνοχώρο CARTEL, παρουσιάζεται το έργο «Η φιλοσοφία ενός γάτου», βασισμένο στο κείμενο του Μπάμπη Άννινου «Ο γάτος της γειτόνισσας» (1884), σε σκηνοθεσία της υπερταλαντούχας Σωτηρίας Κολόζου.
Ο Μπάμπης Άννινος (1852-1934), υπήρξε ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος, ποιητής, ευθυμογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Καταπιάστηκε με πληθώρα ειδών λόγου και επέδειξε μεγάλη μεταφραστική δραστηριότητα. Το έργο παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά και η ιστορία του αφορά έναν γάτο, που βρίσκεται κατηγορούμενος σε μια πόλη για ένα πλήθος εγκληματικών ενεργειών, τις οποίες φυσικά είναι αδύνατον να τις έχει διαπράξει. Ο γάτος, από «καλή οικογένεια» αλλά αγνώστου πατρός, κάνει αταξίες, δικάζεται και τιμωρείται. Τραγικά και κωμικά στοιχεία εναλλάσσονται το ένα μετά το άλλο και μια σκληρή κοινωνία ταραγμένη και ανήσυχη, ψάχνει ένα θύμα για να μεταβιβάσει όλες τις ευθύνες για τα δεινά που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα.  του Χρήστου Σούτου Οι περισσότεροι από όσους διαβάσουν τον τίτλο θα αναρωτηθούν τι θέλει να πει ο "ποιητής". Το πιο πιθανό είναι το μυαλό των περισσοτέρων να πάει στα κινηματογραφικά βραβεία, των οποίων οι απονομές δεσπόζουν μέσα στο μήνα, είτε έχουμε να κάνουμε με τα BAFTA είτε με τα πιο λαμπερά Oscar. Άλλοι πάλι θα αναρωτηθούν αν υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στον τίτλο και την μεγάλη μας ελπίδα στο χώρο του παγκόσμιου κινηματογράφου, τον Γιώργο Λάνθιμο. Δυστυχώς και στις δύο περιπτώσεις θα έχουν παίξει έξω. Τότε που κολλάει ο τίτλος;
 της Μαρίας Σούμπερτ Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν εθελοντή; Είναι το αντικείμενο του εθελοντισμού; Είναι η πολιτική και κοινωνική του κατεύθυνση; Είναι η εκπαίδευση που έχει λάβει και τα ερεθίσματα που τον έχουν καθορίσει από παιδί; Είναι διαφορετικό να είσαι εθελοντής σε καταυλισμό προσφύγων και διαφορετικό να είσαι εθελοντής αιμοδότης; Απαντήστε ειλικρινά. Βαθιά μέσα μας κάνουμε τον διαχωρισμό. Ο εθελοντής στον τομέα του προσφυγικού είναι ενδεχομένως αλληλέγγυος, εναλλακτικός και πολύ πιθανά αριστερός. Ο εθελοντής αιμοδότης είναι καλός οικογενειάρχης, χωρίς πολιτικό στίγμα, με θρησκευτική πίστη. Σοβαρά, αυτό δε σκεφτήκατε; Αν είναι έτσι, μπορεί να γίνει εθελοντής αιμοδότης εκείνος ο τύπος με τα μούσια και τα τατού; Εκείνη με τα πολλά σκουλαρίκια και το πράσινο μαλλί; Και ποιος επιτέλους ορίζει αυτά τα στερεότυπα; |
ΜΑΘΗΜΑΤΑ PERSONAL TRAINING ME THΝ ΦΑΙΔΡΑ ΣΟΥΤΟΥ
Λ. Βουλιαγμένης 538Α Άλιμος
Jimmy Krim
Handmade Wooden Cars Χ Ο Ρ Η Γ Ι Ε Σ Ε Π Ι Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Α Σ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
