|
«Ε_ΦΥΓΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑ-I_LEFT ASIA MINOR» ΜΙΑ SITE SPECIFIC ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 24-28/6 ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ6/20/2019
 της Μαρίας Σούμπερτ Πάντα υπάρχει η φαντασίωση εκείνου που δεν έχουμε, εκείνου που δεν ξέρουμε. Πάντα ο πρώην σύντροφος θα ήταν ο καλύτερος σύζυγος και πατέρας, πάντα αυτή η ίδια σκηνή όπως στης «Ζήλειας τα καμώματα», όταν η Κοντού αναπολούσε εκείνη την παλιά σχέση με τον «Στέφανο». Πάντα αυτό που δεν έχουμε μας φαίνεται καλύτερο. Ή το παλιό, αυτό που πια νοσταλγούμε από μια θέση ασφάλειας –πως έχει περάσει πια και δεν έχουμε το φόβο να επανέλθει σύντομα.
Όταν μάλιστα αυτό που δεν έχουμε το αντιμετωπίζουμε από μια θέση υπεροψίας, τότε συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Όπως στην οικογένειά του ήρωά μας. Που η μητέρα του είναι φιλόλογος και πολύ ενοχλείται από την απουσία κουλτούρας του μηχανικού πατέρα –η οποία εδώ που τα λέμε τον υποτιμάει όσο δεν πάει άλλο. Για τον ήρωά μας λοιπόν η έντονη αυτή παρουσία της μητέρας ως προς το σχολείο, το φαγητό, την κουλτούρα είναι κάτι που έχει συνηθίσει. Όταν όμως στο ρετιρέ μετακομίζει ένας Συγγραφέας –με Σ κεφαλαίο παρακαλώ- όλα γίνονται υπερβολικά. Η μητέρα δεν αφήνει κανέναν να κάνει θόρυβο, να ενοχλήσει, ζει έναν πλατωνικό έρωτα με έναν άνθρωπο που δεν έχει δει ποτέ της, απλώς γνωρίζει τι επαγγέλλεται. Και ενώ άλλες μαμάδες θα το υποτιμούσαν αυτό και θα σκέφτονταν πως θα ψωμολυσσάξει της πείνας, εκείνη, η μαμά της ιστορίας μας, θα χτίσει ένα σύμπαν τελειότητας γύρω από τον «άνθρωπο» που ζει στον τελευταίο τους όροφο.  της Μαρίας Σούμπερτ Τα βιβλία που μιλούν για την απώλεια συνήθως προσπαθούν να προετοιμάσουν τα παιδιά για το ίδιο το τραυματικό γεγονός της απώλειας και όχι τόσο πολύ για τον τρόπο διαχείρισης του του πένθους. Λίγα είναι εκείνα τα βιβλία που με τρόπο απλό και συγκεκριμένο προσπαθούν να διαχειριστούν την επόμενη ημέρα, τον επόμενο μήνα, τον επόμενο χρόνο.
Ένα από αυτά είναι το βιβλίο του Brian Lies «Ο κήπος του Έβαν», όπου ο Έβαν, μια αλεπού, ζει με τον αγαπημένο του φίλο, τον σκύλο του. Η ίδια η ιστορία θα μπορούσε να έχει ως πρωταγωνιστή και έναν άνθρωπο, αλλά η απόσταση που προσφέρει και μόνο η απλή αυτή διαφοροποίηση –αντί για άνθρωπος ο ήρωας να είναι ζώο - είναι αρκετή για να μπορέσει το παιδί να ταυτιστεί, αλλά και να μην «ζήσει» το ίδιο την απώλεια αυτή. «ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ ΜΑΣ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ» ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΣΑΠΟΓΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ «ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ»6/18/2019
 γράφουν Λίλα Παπαπάσχου & Χρήστος Σούτος Γεννημένος στη Φλωρεντία στις 12 Φεβρουαρίου του 1923, ο Τζιανφράνκο Κόρσι, γιος μιας σχεδιάστριας μόδας και ενός εμπόρου μαλλιού και μεταξιού, έγινε παγκοσμίως γνωστός με το όνομα Τζεφιρέλι, λόγω ενός λάθους δημοτικού υπαλλήλου. Η μητέρα του είχε επιλέξει το επίθετο Τζεφιρέτι, από την όπερα του Μότσαρτ "Idomeneo", αλλά οι λιγοστές γνώσεις περί όπερας του υπαλλήλου στο δημοτολόγιο του άλλαξαν το όνομα.
Τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν εύκολα, αφού έμεινε ορφανός μόλις από τα έξι του χρόνια και μεγάλωσε χάρη στη φροντίδα της Αγγλικής κοινότητας μεταναστών. Απόφοιτος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών σπούδασε Αρχιτεκτονική και Τέχνη στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, μετά από προτροπή του πατέρα του, σπουδές τις οποίες διέκοψε λόγω πολέμου και έμελλε να μην τελειώσει ποτέ, αφού τον κέρδισε το θέατρο, η όπερα και ο κινηματογράφος. Το 1945 είδε τον Λόρενς Ολίβιε στον Ερρίκο τον Δ' και ήταν τόσο καθοριστική αυτή η ερμηνεία, που τον έκανε να αλλάξει ρότα. Η ζωή του άλλαξε από τη μέρα που συνάντησε το Λουκίνο Βισκόντι. Ο μεγάλος σκηνοθέτης τον πήρε ως βοηθό του - συνεργάστηκαν σε αρκετές ταινίες - και παρόλο που συνεργάστηκε και με άλλους μεγάλους της χώρας του, όπως ο Αντονιόνι και ο Ροσελίνι, φαίνεται ξεκάθαρα στο έργο του το πόσο είχε επηρεαστεί από τις μεθόδους του Βισκόντι. Τη δεκαετία του '60 ξεκίνησε να σκηνοθετεί τις δικές του παραστάσεις στο θέατρο, σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη και σύντομα μεταπήδησε στον κινηματογράφο. Πέρα από το θέατρο όμως και το σινεμά, έχει αφήσει σημαντικό έργο και στην όπερα, όπου ειδικά ορισμένες από τις πολλές που σκηνοθέτησε θεωρούνται κλασικά έργα διεθνώς. Έγινε ιδιαιτέρως γνωστός από τις ταινίες του στον κινηματογράφο, εκεί όπου ξεχωρίζει η ταινία "Ρωμαίος & Ιουλιέτα" του 1968, για την οποία έφτασε μέχρι και την υποψηφιότητα για το βραβείο Όσκαρ, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα μετέφερε στον κινηματογράφο το έργο "Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι" με τους Ρίτσαρντ Μπάρτον και Ελίζαμπεθ Τέιλορ, η οποία παραμένει έως τις μέρες μας η καλύτερη κινηματογραφική διασκευή του.  του Χρήστου Γκόντζου Αφού μιλήσαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος για τους εκφραστές και στην ουσία τους δημιουργούς του ρεμπέτικου, θα σταθούμε σε δύο περιπτώσεις προσωπικοτήτων που δραστηριοποιήθηκαν στο μουσικό χώρο λίγα χρόνια μετά την εμφάνιση του ρεμπέτικου. Ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο συνέβαλε προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης και της διάδοσης του ρεμπέτικου τραγουδιού και την μετεξέλιξη του σε λαϊκό τραγούδι. Πρόκειται για τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι.
Ο Μίκης Θεοδωράκης οδηγούμενος με τους συγκρατούμενους του στην εξορία και πιο συγκεκριμένα στην Ικαρία, ήρθε σε επαφή με το ρεμπέτικο τραγούδι και για μία ακόμα φορά, παρ’ ότι υπήρχαν προβληματισμοί για το περιεχόμενο των στίχων των τραγουδιών του ρεμπέτικου, ο Μίκης λίγο πολύ απάντησε στην ομήγυρη «μην δίνεται σημασία στους στίχους μόνο η μουσική αυτή είναι πλούσια και εξαιρετική». Δεν αργούν να έρθουν τα «επιφάνια» και ο «επιτάφιος» την χρονολογία του 1960 όπου ο συνθέτης περιλαμβάνει το μπουζούκι στην ενοργάνωση των τραγουδιών του και του δίνει κυριαρχικό σολιστικό ρόλο στα τραγούδια του που είναι γραμμένα πάνω σε λαϊκούς ρυθμούς. Αργότερα παρά τις αντιδράσεις που δέχτηκε ο συνθέτης το 1964 παρουσιάζει το «Άξιον εστί». Ένα λαϊκό ορατόριο σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, δίνοντας στο μπουζούκι πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα μεγάλο σύνολο μουσικών όπως η συμφωνική ορχήστρα και θέτοντάς το φορέα και ερμηνευτή της μεγάλης μας ποίησης. Μιας ποίησης που μέσω του μπουζουκιού και του επηρεασμού του συνθέτη από την ρεμπέτικη παράδοση, θα «περνούσε» στον απλό πολίτη εν τέλει η ποίηση, τραγουδισμένη από λαϊκό στόμα.  της Μαρίας Σούμπερτ Οι εποχές έχουν αλλάξει ριζικά. Οι νέες τεχνολογίες (που δεν θα έπρεπε να ονομάζονται πια νέες), η κοινωνική και πολιτισμική κρίση, αλλά και το εγκαταλειμμένο εκπαιδευτικό σύστημα έχουν αναδείξει νέες εξαρτήσεις, ενώ έχουν αποδυναμώσει παλαιότερες. Η εξάρτηση από το διαδίκτυο και τα διαδικτυακά παιχνίδια εμφανίστηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια, όσο δηλαδή υπάρχει και το διαδίκτυο, ενώ μόλις πρόσφατα ορίστηκε από το σύστημα ταξινόμησης ψυχιατρικών διαταραχών (DSM-5) ως «εξάρτηση από διαδικτυακά παιχνίδια». Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά αυτής της εξάρτησης;
Ποια τα χαρακτηριστικά των παιδιών και εφήβων που κινδυνεύουν όλο και περισσότερο από την νέα αυτή μορφή εξάρτησης και τι επιτέλους τους προσφέρει; Η εξάρτηση και στο βιβλίο αυτό αντιμετωπίζεται ως η έκφραση της δυσλειτουργίας της οικογένειας και ενώ υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι να συμπεριφερθούν τα παιδιά απέναντι στα προβλήματα της οικογένειάς τους, η εξάρτηση από ουσίες, τζόγο, αλκοόλ και το διαδίκτυο φαίνεται να είναι από τις πιο δύσκολα διαχειρίσιμες περιπτώσεις. Τι εννοούμε όμως δυσλειτουργική οικογένεια; |
ΜΑΘΗΜΑΤΑ PERSONAL TRAINING ME THΝ ΦΑΙΔΡΑ ΣΟΥΤΟΥ
Λ. Βουλιαγμένης 538Α Άλιμος
Jimmy Krim
Handmade Wooden Cars Χ Ο Ρ Η Γ Ι Ε Σ Ε Π Ι Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Α Σ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
