 γράφει η Μαρία Σούμπερτ Το Μικρό Κουνέλι το αγαπάμε. Το αγαπήσαμε ήδη από την περασμένη του περιπέτεια, όταν γύρισε όλο τον κόσμο για να βρει μούρα, να του φτιάξει η μαμά κέικ. Και που τραγουδούσε «κέικ-κέικ-κέικ» σε όλο το δρόμο. Και μετά αμέσως ήθελε κάτι άλλο.
Τώρα το αγαπάμε ακόμα περισσότερο. Γιατί το Μικρό Κουνέλι θέλει να βοηθήσει. Θέλει να ταχυδρομήσει το γράμμα που ετοιμάζει η Μαμά Κουνέλα για να καλέσει τη γιαγιά για τσάι. Είναι πολύ σημαντικό το γράμμα. Υποψιάζομαι πως η γιαγιά είναι η πεθερά της Μαμάς Κουνέλας και αν δεν φύγει στην ώρα του γράμμα για να φτάσει στην ώρα του και να καλέσει επίσημα τη γιαγιά Κουνέλα, η Μαμά θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Από την άλλη, δεν έχουμε δει ακόμα τον Μπαμπά Κούνελο, οπότε μπορούμε να φανταστούμε ότι θέλουμε.
0 Comments
 γράφει η Μαρία Σούμπερτ Ποιος είναι εκείνος ο μαγικός τόπος όπου όλα είναι πιθανά και όλα μπορούν να συμβούν;
Μοιάζει ο κόσμος της Φαντασίας να είναι ο κόσμος όπου το παράλογο και το λογικό κάνουν παρέα, όπου οι κανόνες είναι αυστηροί και συγκεκριμένοι –για να τους λυγίζουν όσοι ζουν εκεί και να τους σπάνε με ασφάλεια· είναι ο τόπος που στη Δραματοθεραπεία ονομάζεται φανταστική πραγματικότητα ή και δραματική πραγματικότητα και τον οποίο εγώ προσωπικά τον κάνω εικόνα σαν ένα τεράστιο κάστρο, με μια βαθιά τάφρο γύρω γύρω. Κανείς δεν μπορεί να μπει, παρά μόνο αν χρησιμοποιήσει τη γέφυρα της αισθητικής απόστασης.  γράφει ο Alex Ηλιάδης Κι αυτό, είναι που με κάνει και νιώθω ακόμα αισιόδοξος. Έχοντας ήδη μιλήσει με δύο δημιουργούς έως τώρα, εντός αυτής της φάσης του εγκλεισμού, πήρα και αυτό το δελτίο Τύπου, στο mail του site και νιώθω ότι κάπως η ζωή δεν σταματά και η φωνή της δημιουργίας κάποιων ανθρώπων δεν σωπαίνει ποτέ. Ευτυχώς…
Οι Μιχάλης Χανιώτης και Βαγγέλης Καπράλος, συνεχίζουν να ονειροπολούν, ξορκίζοντας με τα τραγούδια τους, αυτόν το χειμώνα, που έχει απλώσει ρίζες. Δεν συνεργάζονται πρώτη φορά μεταξύ τους, καθώς πριν 6 χρόνια, μας «έφεραν» το «Κανένας Δεν Το Ξέρει». Η τωρινή τους συνεργασία, η συλλογή «Ταξιδιώτες Της Σιωπής», περιλαμβάνει 15 κομμάτια, εκ των οποίων τα 2 είναι οργανικά.  γράφει η Μαρία Σούμπερτ Ένα περίεργο ζωάκι φτάνει –που;
Κάπου. Δεν έχει σημασία. Τα άλλα ζώα –ποια; Δεν έχει σημασία, αλλά θα σου πω επειδή τα ξέρω. Ένα κουνέλι, μια αλεπού και ένα πουλί. Ή τουλάχιστον έτσι τα βλέπω εγώ. Το περίεργο ζωάκι κρατάει μια βαλίτσα. -Τι έχει μέσα; Έχει σημασία; Την μεγαλύτερη!  γράφει ο Alex Ηλιάδης Όπως θα έχετε καταλάβει όσοι διαβάζετε τη στήλη μου εδώ, είμαι φαν της ροκ μουσικής. Δεν έχω προσπαθήσει καν να το κρύψω. Κάθε φορά λοιπόν που μου δίνεται η ευκαιρία, κανονίζω με ανθρώπους που μοιράζομαι την ίδια τρέλα, να βρεθώ σε συναυλίες από αγαπημένες μπάντες. Δυστυχώς, η δυνατότητά μου για κάτι τέτοιο δεν είναι και πολύ συχνή, καθώς τις περισσότερες φορές οι εμφανίσεις των συγκροτημάτων, «συγκρούονται» με μία από τις εργασίες μου, που είναι το djing.
 γράφει η Μαρία Σούμπερτ Τρίτο βιβλίων των Πιτσιμπουίνων και η ντοπιολαλιά τους τείνει να γίνει η νέα μας διάλεκτος. Οι πιτζάμες έχουν γίνει ‘πιτσάμες’, τα μπιτς πάρτι ‘πιτς πάρτι’, τα ‘αυγά’ έγιναν ‘πιτσαυγά’ και η πορτοκαλάδα είναι κλασικά ‘πιτσικολάδα’.
Η Ευτυχία Γιαννάκη μας εισάγει για μια ακόμα φορά στο σύμπαν των πολύχρωμων αυτών πιγκουίνων –πιτσιμπουίνων, που αυτή τη φορά θα υποδεχτούν τις μαμάδες που έλειπαν για ψάρεμα, αλλά και θα καλωσορίσουν τα νέα πιτσιμπουίνια που θα σκάσουν από τα αυγά. Μεγάλη γιορτή ετοιμάζεται λοιπόν, γαλόνια πιτσικολάδας περιμένουν τους διψασμένους πιτσιμπουίνους, μέχρι που μια καρύδα σπάει τη σιωπή. Μια καρύδα που γράφει πάνω της ‘ΜΜΜΜ’. Άλλο πάλι και τούτο. Επειδή όμως ήρωας της ιστορίας δεν είναι η πιτσικολάδα, αλλά ο Μικρός Μπλε, το μυστήριο γρήγορα θα λυθεί και το γλέντι θα γίνει τρικούβερτο.  γράφει η Μαρία Σούμπερτ Ο Άλφονς έχει έναν φανταστικό φίλο. Φανταστικό όχι απλά επειδή είναι σούπερ καταπληκτικός, αλλά και επειδή δεν υπάρχει. Όχι «δεν υπάρχει» επειδή είναι τόσο σούπερ τελειοτερότερος, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει. Ο φίλος του Άλφονς ζει μόνο στη φαντασία του. Και αυτό μπορεί να είναι πολύ πρακτικό, γιατί έρχεται όποτε ο Άλφονς βαριέται, και παίζουν πάντα παιχνίδια με τον Άλφονς να παίρνει τους ρόλους που του αρέσουν, και του αφήνει τα καλύτερα κομμάτια γλυκό –και παίρνει επάνω του και όλες τις ζημιές! Αλλά εκείνες τις στιγμές που ο Άλφονς τον χρειάζεται, ο φανταστικός του φίλος δεν είναι ποτέ εκεί. Όπως όταν τα μεγαλύτερα παιδιά τον τρομάζουν και τον καταβρέχουν με τα νεροπίστολά τους. Τότε ο φανταστικός του φίλος είναι απών.
|
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
