Ευχές!

γράφει η Μαρία Σούμπερτ

Το 2020 τελειώνει. Μια χρονιά που πέρασε σα να μην πέρασε, γρήγορα και τρομακτικά αργά, σε επαφή αλλά μέσα από απόσταση. Το διαδίκτυο έχει γίνει ο χώρος εργασίας, συνάντησης και επικοινωνίας, ενώ ο κόσμος πλέον δεν χωρίζεται βάση των πολιτικών του πεποιθήσεων, αλλά στους πολίτες που τηρούν τα μέτρα προστασίας (το κατά δύναμιν) και τους αρνητές της πανδημίας.

​Η αργοπορία πλέον δεν οφείλεται στην κίνηση, αλλά στο ότι κάποιος έχει προβλήματα με το δίκτυό του. Μαθητές δεν παραδίδουν εργασίες, γιατί δεν έχουν καλό ίντερνετ, ενώ αντί να χαζεύουν στην τάξη, κλείνουν πλέον κάμερες και μικρόφωνα και χαζεύουν στο δωμάτιό τους. 

Το 2020 μοιάζει να έχει αναποδογυρίσει όλα όσα γνωρίζαμε, με μια σφοδρότητα που μόνο πολεμικές συρράξεις είχαν τη δύναμη να επιφέρουν. Τα κυρίαρχα συναισθήματα είναι ένα ανακάτεμα φόβου, άγχους και ανησυχίας, αλλά και μια τρελή ελπίδα. Μια ελπίδα πως ο χρόνος αυτός τελειώνει και ίσως ο επόμενος να είναι λίγο πιο επιεικής μαζί μας.
​
Είδατε όμως τι συμβαίνει; Κάνει ένας ενήλικας τον απολογισμό του και όλα είναι ζοφερά. Για το λόγο αυτό, φέτος τις ευχές για το νέο έτος θα μας τις δώσουν τα παιδιά. Ευτυχώς αυτά ακόμα ξέρουν τι είναι σημαντικό. Και το μοιράζονται μαζί μας.

Καλή χρονιά!