ΈΝΑ ΚΟΥΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΞ

της Μαρίας Σούμπερτ

 
Η νύχτα και το σκοτάδι είναι δύσκολη υπόθεση, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και τους ενήλικες. Και ενώ από την εφηβεία και μετά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δείχνουμε να ρέπουμε προς το ξενύχτι και κάνουμε «τη νύχτα μέρα» όπως όλες οι μανάδες μας γκρίνιαζαν, κάποια στιγμή οι περισσότεροι συνειδητοποιούμε πως η μέρα είναι για να τη ζούμε και η νύχτα για να την κοιμόμαστε. Αν μη τι άλλο, έτσι είναι φτιαγμένο το σώμα μας. Χρειαζόμαστε το φως. Ίσως και γι’ αυτό να μας τρομάζει το σκοτάδι. Ίσως και τα ξέφρενα εφηβικά και μετεφηβικά ξενύχτια να μην είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να απομυθοποιήσουμε το σκοτάδι και τη νύχτα –και ποιος καλύτερος τρόπος από το να ζούμε τη νύχτα. 
​

Για τα παιδιά από την άλλη το σκοτάδι έχει ένα διαφορετικό νόημα. Το φυσικό σκοτάδι, η νύχτα, συνδυάζεται με τον αποχωρισμό από τους γονείς, τους φίλους, τα αδέρφια, και την προετοιμασία του ύπνου. Εκεί που μένει μόνο του στο κρεβάτι με τα πάντα να μοιάζουν μεγάλα και τρομακτικά. Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρή για να κοιμηθώ έπρεπε να κολλήσω στο περίγραμμα του σώματός μου από τις πατούσες μέχρι το κεφάλι όλα μου τα κουκλάκια, τα οποία έφτιαχναν έτσι μια προστατευτική πανοπλία που δεν θα άφηνε κανένα τέρας να με πειράξει. Αυτά και η αχτίδα από την κολώνα της ΔΕΗ που έμπαινε από τις γρίλιες του παντζουριού χειμώνα καλοκαίρι.
           
Για τους φόβους της νύχτας και του σκοταδιού μιλάει και το παραμύθι που έγραψε η Louise Greig και εικονογράφησε η Ashling Lindsay, ένα παραμύθι που ο λόγος του κυλάει σαν ποίημα. Και χρειάζεται μια ποιήτρια για να μεταφράσει ένα παιδικό ποιητικό παραμύθι οπότε η Ευτυχία Παναγιώτου φαίνεται να είναι η ιδανική επιλογή.
           
«Το κουτί της νύχτας», λοιπόν, και πράγματι όλη η δύναμη του βιβλίου βρίσκεται σε αυτό το κουτί. Όχι επειδή κλείνει μέσα του τη μέρα και τη νύχτα, αλλά επειδή το κλειδί το κρατάει το ίδιο το παιδί. Το ίδιο το παιδί χρειάζεται να έχει τον έλεγχο του φωτός και του σκοταδιού, να ξέρει πως αν φοβηθεί μπορεί να ανάψει ένα φως, να πάει στο δωμάτιο των γονιών του ή απλά να τους φωνάξει να έρθουν εκείνοι. Για ένα παιδί προσχολικής ηλικίας η καθημερινότητα είναι μια συνεχής κατάκτηση της ανεξαρτησίας. Από τον έλεγχο των σφιγκτήρων και την απομάκρυνση της πάνας, μέχρι το λούσιμο, το πλύσιμο των δοντιών και το ντύσιμο μόνο του, για να φτάσουμε στην ξεχωριστή καθημερινότητα του σχολείου. Και ενώ μοιάζει το μεγάλωμα αυτό να το γεμίζει θαυμασμό, τις νύχτες το παιδί γίνεται και πάλι μικρό και έχει ανάγκη να νιώσει την ίδια ασφάλεια που ένιωθε και όσο ήταν μικρότερο και περισσότερο εξαρτώμενο από τους γονείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ανάγνωση από κοινού του «Κουτιού της νύχτας» είναι μια εξαιρετική ιδέα.
           
Μαζί με τον γονιό, τον παππού ή τη γιαγιά –ή όποιο άλλο σημαντικό πρόσωπο έχει το παιδί- θα νιώσει ικανοποίηση και ασφάλεια μέσα από το παιχνίδι του Μαξ με το φως και τη σκιά, την μέρα και την νύχτα. Και ίσως χρειαστεί και λίγη περισσότερη ενθάρρυνση μέσα από παιχνίδια με το φως και τη σκιά, τη ζωγραφική ή την δημιουργία δικών του ιστοριών, όπως προτείνουν οι εκδόσεις Διόπτρα.
           
Πράγματι οι προτάσεις αυτές έχουν πολύ ενδιαφέρον, και εσείς ως γονείς είσαστε οι καταλληλότεροι να γνωρίζετε τι ταιριάζει και τι όχι στο παιδί σας ή ακόμα και να εφεύρετε μαζί του νέα παιχνίδια και δραστηριότητες, δίνοντάς του την ευκαιρία να εκφράσει το φόβο του και να νιώσει ασφαλές.
 -----------------------------------------------
Louise Greig
Το κουτί της νύχτας
Εικονογράφηση: Ashling Lindsay
Μετάφραση: Ευτυχία Παναγιώτου
Εκδόσεις Διόπτρα
ISBN: 978-960-605-422-8
Τιμή: 8.80