«ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ...»ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ

της Γεωργίας Τσούρου

Αγαπημένο μου,

Ξέρω πως σε παραμελώ, ξέρω πως είναι ντροπή να περιμένω μια μέρα σαν την σημερινή να σου πω πόσο σε αγαπώ. Ξέρω πως κάθε μέρα είναι η μέρα για να σε γιορτάζω, εσένα που βρίσκεσαι μονίμως δίπλα μου και ομορφαίνεις τη ζωή μου. Σε θεωρώ δεδομένο, και είναι κρίμα, γιατί υπάρχουν άνθρωποι σε διάφορα μέρη του κόσμου αυτού που δεν μπορούν να σε απολαμβάνουν με τον σπάταλο τρόπο που το κάνω εγώ, με μια ελευθερία τέτοια  που συχνά με κάνει να ξεχνώ ότι είσαι δώρο σπάνιο και πολύτιμο.

Με συντροφεύεις από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κι όμως δεν σου λέω ποτέ ευχαριστώ. Είσαι παντού μέσα στο σπίτι μου και συχνά ταλαιπωρείσαι, χωμένο στον πάτο της τσάντας , σε στοίβες στο τραπέζι του σαλονιού, πάνω στο πλυντήριο ρούχων στο μπάνιο, στην καρέκλα της κουζίνας δίπλα στο ψυγείο – τόσοι λεκέδες στις σελίδες σου από κρασί και σοκολάτα και όλα αυτά τα λαχταριστά πράγματα που συνοδεύουν την ανάγνωσή σου.

Τρόπο άλλο να σε τιμήσω δεν έχω, από αυτό το ταπεινό σημείωμα. Είσαι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που θα χαρώ να κληροδοτήσω στο παιδί μου και το μόνο που θα σου ζητώ είναι να μην αλλάξεις ποτέ. Σου υπόσχομαι πως δεν θα σε αφήσω ποτέ να με αφήσεις.

Με αγάπη,
η αναγνώστριά σου