 γράφει ο Μιχάλης Λαγάνης Την ώρα που η Ευρώπη παρακολουθεί «παγωμένη» τη νέα μετάλλαξη του Covid-19 που αρχικά εμφανίστηκε στη Νότια Αγγλία και ήδη παρουσιάστηκε και ο πρώτος ασθενής του νέου στελέχους του ιού και στην Ολλανδία, στην Ελλάδα βρισκόμαστε εν αναμονή της άφιξης των πρώτων 80.000 διπλών δόσεων εμβολίων της Pfizer, στις 26 Δεκεμβρίου με τον εμβολιασμό των πολιτών να ξεκινά την επόμενη Κυριακή 27 Δεκεμβρίου, με μια νοσηλεύτρια στον Ευαγγελισμό και έναν ηλικιωμένο στο νοσοκομείο Σωτηρία να είναι οι πρώτοι Έλληνες που θα εμβολιαστούν με το ελπιδοφόρο εμβόλιο.
0 Comments
 γράφει ο Χρήστος Σούτος Βρισκόμαστε στο 1973. Η Χούντα των Συνταγματαρχών μετράει ήδη πάνω από 6,5 χρόνια κατάληψης της εξουσίας και κατάλυσης της Δημοκρατίας. Φοιτητές και σπουδαστές στις 14 του Νοέμβρη κάνουν κατάληψη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με σκοπό να δώσουν το έναυσμα σε όλους τους πολίτες της πρωτεύουσας, αλλά και ολόκληρης της χώρας, να βγουν μπροστά και να κλιμακώσουν τις αντιδράσεις τους απέναντι σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, που είχε μπει έτσι κι αλλιώς σε διαδικασία αυτοδιάλυσης. Για να είμαστε ακριβείς ο πραξικοπηματίας και ηγέτης της Δικτατορίας, Γεώργιος Παπαδόπουλος, προσπαθούσε να προσδώσει στο καθεστώς μια πιο φιλελεύθερη χροιά, προχωρώντας τους προηγούμενους μήνες σε μερική άρση της λογοκρισίας και απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, δίνοντας παράλληλα υποσχέσεις για νέο σύνταγμα και εκλογές τον επόμενο χρόνο. Οι συνταγματάρχες είχαν επιχειρήσει από την πρώτη στιγμή να ελέγξουν το φοιτητικό κίνημα με διάφορους τρόπους, γνωρίζοντας ότι από εκεί θα προέλθει και η μεγαλύτερη αντιδικτατορική δράση.
 γράφει ο Χρήστος Σούτος Είναι πια γεγονός. Η ελληνική δικαιοσύνη αποφάσισε. Η Χρυσή Αυγή είναι και με την βούλα εγκληματική οργάνωση. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα αποτέλεσε την απαρχή για να ξεσκεπαστεί κάτι που πολλοί από εμάς φωνάζαμε, από την πρώτη στιγμή που ο ελληνικός λαός έδωσε την δυνατότητα σε μια συμμορία ναζιστών, να καθίσει στα έδρανα του κοινοβουλίου, να μπει στον ναό της Δημοκρατίας.
Εδώ ακριβώς υφίσταται και το μεγαλύτερο ζήτημα. Το ναζιστικό μόρφωμα, η εγκληματική αυτή οργάνωση μπόρεσε και έπεισε πολλούς συμπολίτες μας ότι ήρθε για να υπερασπιστεί τον αδύναμο, να τιμωρήσει το υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και να φέρει κάτι νέο και διαφορετικό στην καθημερινότητα του απλού πολίτη.  γράφει ο Χρήστος Σούτος Αύγουστος ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού. Για πολλούς, κυρίως Έλληνες, παραδοσιακά ο μήνας των διακοπών τους. Ο Σεπτέμβριος που ακολουθεί φέρνει στο προσκήνιο τις πρώτες σοβαρές υποχρεώσεις της νέας σεζόν, την επιστροφή των μαθητών στα θρανία και των γονέων στα έξοδα. Οι ασφυκτικά γεμάτες παραλίες σιγά- σιγά αδειάζουν, το ίδιο και τα μπαράκια, οι τουριστικοί προορισμοί αρχίζουν να ενδύονται το φθινοπωρινό τους κοστούμι και όλοι μπαίνουν σε ρυθμούς "κανονικότητας" αφήνοντας πίσω τις όμορφες αυγουστιάτικες νύκτες.
Καλά όλα αυτά θα μου πείτε....μέχρι πέρυσι. Φέτος τα πράγματα ήταν κομματάκι διαφορετικά. Ναι, η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι που διανύουμε είναι μάλλον από άλλο ανέκδοτο. Η πανδημία του κορονοϊού που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα από τις αρχές σχεδόν του 2020 άλλαξε πάρα πολλά στην καθημερινότητα μας και κατ΄επέκταση και στις διακοπές μας. Η χρήση μάσκας και αντισηπτικών, οι κοινωνικές αποστάσεις, η ακύρωση των μεγάλων μουσικών event και αρκετών θεατρικών παραστάσεων, η επιβολή μέτρων μερικού lockdown σε περιοχές με μεγάλο ιϊκό φορτίο, δυσκόλεψαν αφάνταστα το καλοκαίρι μας και εν πολλοίς μετέτρεψαν την χαρά και την ανεμελιά των διακοπών σε καταναγκαστικό έργο. Ήταν όμως για όλους έτσι;  γράφει ο Χρήστος Σούτος Αύγουστος 2004. Όλη η υφήλιος έχει στραμμένο το βλέμμα στην πρωτεύουσα της Ελλάδας την Αθήνα. Δεκαέξι χρόνια πριν σαν σήμερα ξεκινούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Λίγες εβδομάδες πριν η Εθνική ποδοσφαίρου είχε πετύχει το όγδοο θαύμα του κόσμου. Είχε στεφθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Οι Έλληνες βρίσκονταν στον έβδομο ουρανό. Ήταν γεμάτοι υπερηφάνεια για όσα ζούσαν και περίμεναν με ανυπομονησία να δουν τους αθλητές της χώρας μας να κατακτούν περήφανες νίκες στους δικούς μας αγώνες, στην Ολυμπιάδα μας. Η πατρίδα μας βρισκόταν τότε σε ένα ροζ συννεφάκι ανάπτυξης και επίπλαστης ευμάρειας. Οι τράπεζες σε έψαχναν για να σου δώσουν δάνειο χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις, το πλαστικό χρήμα κυκλοφορούσε σε αφθονία, η νέα Κυβέρνηση, που είχε μόλις λίγους μήνες πριν εκλεγεί, προχωρούσε στην περίφημη δημοσιονομική απογραφή που οδήγησε τελικά σε απότομη αύξηση των ελλειμμάτων και ουσιαστικά σε μείωση του δείκτη αξιοπιστίας της χώρας στις αγορές, ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας κάλπαζε ανεξέλεγκτα και κανείς δεν έμοιαζε να ενδιαφέρεται για τον λογαριασμό.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Ελλάδα, που είχε χάσει την ανάθεση των Αγώνων του 1996 από την Ατλάντα και τις αμερικάνικες πολυεθνικές, μπήκε ξανά στην διαδικασία της διεκδίκησης για την ανάθεση της διοργάνωσης του 2004 και το πέτυχε. Στην 106η Σύνοδο της Δ.Ο.Ε στην Λωζάνη η Αθήνα με σύνθημα "καλώς ήλθατε σπίτι" κέρδισε στην τελική ψηφοφορία την Ρώμη με ψήφους 66 προς 41 και αφού προηγουμένως είχαν κατά σειρά αποκλειστεί το Μπουένος Άιρες, η Στοκχόλμη και το Κέιπ Τάουν. Η μεγάλη στιγμή της ανακοίνωσης, από τα χείλη του τότε Προέδρου της Δ.Ο.Ε Χουάν Αντόνιο Σάμαρανγκ, έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1997. Άπαντες στην Ελλάδα πανηγύρισαν και όλοι θεωρούσαν ότι η διοργάνωση αυτή θα μπορούσε να γίνει ο ιδανικός καταλύτης για την περαιτέρω ανάπτυξη της χώρας και την μεγαλύτερη προσέλκυση ξένων επενδύσεων σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς οι προσδοκίες γρήγορα διαψεύστηκαν.  γράφει ο Χρήστος Σούτος Πολιτεία απούσα για μια ακόμα φορά. Δυστυχώς για τους απλούς πολίτες τίποτα δεν αλλάζει. Κυβερνήσεις έρχονται, αλλάζουν, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Οι άνθρωποι πνίγονται, καίγονται, οι περιουσίες τους χάνονται είτε στα ορμητικά νερά χειμάρρων, είτε στις φλόγες πυρκαγιών.
Το Κράτος, η οργανωμένη Πολιτεία έρχεται κατόπιν εορτής για να καταγράψει τις ζημιές, να "θρηνήσει" για τις απώλειες των ανθρωπίνων ζωών, να υποσχεθεί λύσεις και ανακουφιστικά μέτρα για τους πληγέντες την επόμενη μέρα και κυρίως για να τονίσει ότι ήρθε η ώρα να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Ειλικρινά πείτε δεν το έχετε βαρεθεί το έργο; Δεν σας προκαλεί αηδία και απέχθεια η πολιτική παρέμβαση των εκάστοτε κυβερνώντων κατόπιν εορτής; Πότε αλήθεια θα μιλήσουμε για την πρόληψη, για την θωράκιση κάθε περιοχής πριν την βρει μια "θεομηνία"; Η συζήτηση που ανοίγει κάθε φορά μετά από μια καταστροφή θυμίζει κακοπαιγμένο θεατρικό έργο. Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες μιλούν για την "καμένη γη" που παρέλαβαν - ξεχνώντας ότι έχουν ξαναπεράσει από τις ίδιες θέσεις στο παρελθόν, οι της αντιπολίτευσης μιλούν για την άμεση απόδοση ευθυνών - ξεχνώντας με την σειρά τους ότι στις μέρες τους έγιναν τα ίδια και χειρότερα, οι δημοσιογράφοι βλέπουν την είδηση ανάλογα με ποια πολιτική πλευρά ταυτίζονται για να μπορούν να επιβιώνουν αφήνοντας κατά μέρος τη δεοντολογία και το λειτούργημα που υποτίθεται ότι υπηρετούν και στην μέση όλοι εμείς. Ο απλός πολίτης δηλαδή, που παρακολουθεί τις εξελίξεις και νιώθει την αδικία να τον πνίγει. Ο απλός πολίτης που βλεπει τους κόπους μιας ζωής να καταστρέφονται σε μερικά λεπτά, που βλέπει να χάνονται συνάνθρωποι μας και να φταίει πάντα η κακιά στιγμή, το ακραίο καιρικό φαινόμενο, ο ίδιος που έχτισε εκεί που έχτισε, που ακολούθησε άκριτα το σχέδιο των υπευθύνων. Πραγματικά το σκηνικό που στήνεται κάθε φορά που μια περιοχή της Ελλάδας χτυπιέται από κάποιο φυσικό φαινόμενο είναι το ίδιο ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Όλοι αναζητούν τις αιτίες μακριά από τον εαυτό τους και το δήθεν έργο τους. Πάντα ευθύνεται κάποιος άλλος και αφού... ο Χατζηπετρής μας άφησε χρόνους, το βάρος πέφτει στην μητέρα φύση. Αυτή φουσκώνει τα ποτάμια, αυτή καίει τα δάση, αυτή δεν συγκινείται μπροστά στο ανθρώπινο δράμα, αυτή φταίει για όλα. Η υποκρισία της μάσκας, η επιστήμη στην υπηρεσία της οικονομίας και η συνωμοσία της βλακείας3/8/2020  γράφει ο Χρήστος Σούτος Μεγάλος τίτλος ο σημερινός, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Για την ακρίβεια και μικρός είναι. Πως μπορείς να πεις με μια φράση τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα το καλοκαίρι που διανύουμε. Καλά μην είμαστε και απόλυτοι. Δεν ισχύει μόνο για την χώρα μας, αλλά σχεδόν για το σύνολο του πλανήτη. Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται σε σύγχυση. Το μείγμα μάλιστα γίνεται εκρηκτικό αν μαζί με το μπέρδεμα στο μυαλό βάλουμε και τις αντικρουόμενες πληροφορίες, τις ενίοτε αντιφατικές προτάσεις προστασίας από την επιστημονική κοινότητα και την φυσαρμόνικα των μέτρων από τις κυβερνήσεις των περισσότερων κρατών. Τίθεται λοιπόν εύκολα το ερώτημα. Τι μπορεί να κάνει ο μέσος πολίτης, ο επαγγελματίας για να μην τρελαθεί και τι πρέπει να φιλτράρει στην ενημέρωση του;
Ας δούμε τα δεδομένα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή. Ξεκινάμε από τον ίδιο τον ιό. Ο κορωνοϊός, του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι SARS- CoV- 2 και προκαλεί την νόσο COVID- 19 για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, δεν είναι ούτε αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας, ούτε δημιούργημα ενός εργαστηρίου. Ο συγκεκριμένος ιός είναι εδώ στη φύση, στον πλανήτη και απλώς, ή σωστότερα ατυχώς, βρήκε τον τρόπο να εισβάλει στον ανθρώπινο οργανισμό. Η ανθρωπότητα δεν είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζει προβλήματα από ιούς που προέρχονται από το ζωικό βασίλειο. Τόσο στο μακρινό, όσο και στο πρόσφατο παρελθόν ιοί προκάλεσαν επιδημίες, ενίοτε και πανδημίες, αλλά είτε αντιμετωπίστηκαν σχετικά γρήγορα, είτε λόγω άλλων παραγόντων, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η παγκόσμια σύνδεση δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο είναι σήμερα ή είχαν μικρότερο εύρος μεταδοτικότητας, δεν οδήγησαν σε ανάλογες καταστάσεις όπως αυτές που βιώνουμε τώρα.  γράφει ο Χρήστος Σούτος Για την σημερινή μας επικοινωνία αφορμή δεν στάθηκε τόσο το τουλάχιστον απρεπές, για να μην πω τίποτα χειρότερο, σχόλιο του καθηγητή και συμβούλου του Υπουργείου Παιδείας Κωνσταντίνου Καλέμη, όσο η αλήθεια των όσων είπε ο σούπερσταρ του NBA και συμπατριώτης μας Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Το μόνο που θέλω να προσθέσω στην κουβέντα που γίνεται γύρω από το ρατσιστικό παραλήρημα του εν λόγω "κυρίου" αφορά την θέση που κατείχε. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος, δεν θα μπω στην διαδικασία καν ότι είναι και καθηγητής, με αυτές τις απόψεις και το μίσος που απορρέει από τα λεγόμενά του, να έχει τοποθετηθεί ως Συντονιστής για την εκπαίδευση των Προσφύγων στο Κέντρο Φιλοξενίας Μαλακάσας. Ο διορισμός του μάλιστα είχε γίνει επί εποχής Γαβρόγλου, επί κυβερνήσεως ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, κάτι που δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτηματικά. Με απλά λόγια έβαλαν τον "λύκο" να μάθει τον ελληνικό πολιτισμό και την γλώσσα σε ανθρώπους που ο ίδιος θεωρεί...."θηράματα" του.  γράφει ο Χρήστος Σούτος Η 24η Ιουλίου θα μείνει στην ιστορία. Δεν είναι μόνο η μετατροπή ενός παγκόσμιου πολιτιστικού συμβόλου σε χώρο θρησκευτικής λατρείας, δεν είναι μόνο ότι η Αγία Σοφία μνημείο αναφοράς για την Χριστιανοσύνη από σήμερα πλέον θα λειτουργεί ως Τέμενος, δεν είναι καν η φιέστα που οργανώνει ο Τούρκος Πρόεδρος για να σηματοδοτήσει την αλλαγή. Είναι σίγουρα όλα τα παραπάνω, όμως το σημαντικότερο βρίσκεται αλλού. Η Αγία Σοφία, που στην σημερινή μορφή και πριν τις παρεμβάσεις που δέχθηκε κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εγκαινιάστηκε το 537 μ.Χ επί βασιλείας του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού, αποτελεί για όλους τους Χριστιανούς ένα σημαντικό εκκλησιαστικό μνημείο μεγάλης συμβολικής και όχι μόνο αξίας. Παρόλο που έχει πάψει να επιτελεί τον θρησκευτικό της ρόλο από την άλωση της Πόλης το 1453, παρόλο που έχει μετατραπεί ξανά σε ισλαμικό Τέμενος, από το 1453 έως και το 1934, παρόλο που έχει γίνει και ρωμαιοκαθολικός ναός κατά την περίοδο 1204 έως 1261, εντούτοις η απόφαση του Ερντογάν πριν από λίγες μέρες ξεσήκωσε εκ νέου θύελλα αντιδράσεων.
Οι λόγοι που συνέβη αυτό είναι πολλοί. Πρώτον το θρησκευτικό αίσθημα απανταχού των Χριστιανών, που αρνούνται να δεχθούν ότι στην "Μεγάλη Εκκλησία" θα ακούγονται από σήμερα οι προσευχές και οι φωνές των ιμάμηδων και των μουεζίνιδων. Για πολλούς, όχι άδικα είναι αλήθεια, συνιστά προσβολή. Δεύτερον η κίνηση του Σουλτάνου, η οποία σαφέστατα εντάσσεται σε ένα σύνολο προκλητικών ενεργειών, έρχεται σε μια περίοδο που αρκετοί στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να τον βλέπουν με λίγο διαφορετικό μάτι από το παρελθόν. Τρίτον το γεγονός ότι ένα μουσείο και κυρίως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς "κλείνει" τις πόρτες του για το κοινό και μετατρέπεται σε κάτι ξένο προς την ιστορία του και την διαχρονική πορεία του. Δεν είναι όμως μόνο όλα τα παραπάνω. Στην αρχή του κειμένου μιλήσαμε για την ιστορικότητα της ημέρας. Πάμε να δούμε το γιατί.  γράφει ο Χρήστος Σούτος Σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά και ο Ιούλιος. Ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού, ο μήνας που για πολλούς είναι και μήνας των καλοκαιρινών τους διακοπών, φέτος είναι αρκετά διαφορετικός από το παρελθόν. Θα μου πείτε περίμενες τον Ιούλιο για να το διαπιστώσεις αυτό; Δηλαδή οι προηγούμενοι μήνες, αρχής γενομένης από τον Μάρτιο και το απόλυτο lockdown που έφερε στην ζωή μας, έμοιαζαν με τα παρελθόντα έτη και τώρα ξαφνικά σε σόκαρε η αλλαγή; Όχι βρε αδελφέ δεν λέω κάτι τέτοιο προς Θεού. Απλώς φθάνοντας σιγά σιγά προς τον Αύγουστο, παραδοσιακός μήνας διακοπών για τους Έλληνες, σε πιάνει μια μικρή μελαγχολία με τις εικόνες που αντικρίζεις από τα νησιά μας και τους υπόλοιπους καλοκαιρινούς προορισμούς της χώρας μας.
Ο τουρισμός, η βαριά βιομηχανία της οικονομίας μας δηλαδή, μοιάζει να είναι ο μεγάλος χαμένος της πανδημίας. Πολλά καταλύματα έμειναν κλειστά, άλλα άνοιξαν με το ελάχιστο προσωπικό και κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει που τελικά θα κάτσει η μπίλια όταν το φθινόπωρο γίνει και η τελική αποτίμηση του καλοκαιριού. Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει για την συμφωνία και το πακέτο των περίπου 70 δισεκατομμυρίων που θα "οδεύσουν" προς την Ελλάδα, αλλά το ποτήρι μάλλον λογίζεται ως μισοάδειο. Ο λόγος; Δεν είναι μόνο ένας. Πρώτον έχουν ήδη χαθεί πολλές θέσεις εργασίας στους τομείς του τουρισμού, της εστίασης, του πολιτισμού και του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Δεύτερον η συνεισφορά του τουρισμού στο ετήσιο Α.Ε.Π δεν αποτιμάται μόνο στα ψυχρά νούμερα. Σκεφτείτε μόνο πόσες άλλες κοινωνικές ομάδες, πόσοι άλλοι επαγγελματίες ζουν έμμεσα ή άμεσα από αυτόν και σίγουρα τους περιμένει ένας εξαιρετικά δύσκολος χειμώνας. Τρίτον το περίφημο πακέτο "βοηθείας". Τι ακριβώς πήρε η πατρίδα μας θα φανεί τον αμέσως επόμενο καιρό. Το βασικότερο είναι το πως θα διαχειριστεί αυτά τα χρήματα η Πολιτεία, πόσα από αυτά θα φθάσουν στην πραγματική οικονομία και στον πολίτη που έχει ουσιαστική ανάγκη.  του Χρήστου Σούτου Η είδηση, που εδώ και λίγες μέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και μας έρχεται από το νησί της Ρόδου, το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι πως σοκάρει. Ένα μικρό κοριτσάκι, μόλις εννέα ετών για την ακρίβεια, λιποθύμησε μέσα σε ένα φούρνο περιμένοντας την μητέρα του να αγοράσει ένα κομμάτι ψωμί για να του ξεγελάσει την πείνα του.
Η μητέρα είναι υπάλληλος στο χώρο του τουρισμού και όπως συμβαίνει στην εποχή του κορωνοϊού έχει μείνει χωρίς εργασία, αφού τα ξενοδοχεία σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται σε καθεστώς αβεβαιότητας. Η γυναίκα πήρε το αρχικό βοήθημα των 800 ευρώ και περιμένει το επόμενο των 534 ευρώ για να μπορέσει να επιβιώσει. Το τονίζω αυτό. Όχι να ζήσει άνετα ή να κάνει το κάτι παραπάνω για τα παιδάκια της, είναι δίδυμα τα κοριτσάκια της, αλλά να πληρώσει ορισμένες υποχρεώσεις της και να αγοράσει τρόφιμα γι' αυτή και τα παιδιά της.  του Μιχάλη Λαγάνη Δεν έχουν τέλος οι καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού στους πολίτες των Η.Π.Α., απόρροια της καταστροφικής πολιτικής του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ κατά τους δύο πρώτους μήνες της εμφάνισης του θανατηφόρου ιού, τον περασμένο Ιανουάριο και Φεβρουάριο όταν έκανε λόγο για τον «κινεζικό ιό», που δεν μπορεί να απειλήσει την Αμερική.
Πλέον οι ΗΠΑ μετρούν περισσότερα απο 2.3 εκατομμύρια επιβεβαιωμένα κρούσματα και 120,333 θανάτους κατατάσσοντας τις στη πρώτη θέση μεταξύ των χωρών που υφίστανται τις μεγαλύτερες συνέπειες από την πανδημία. Την ίδια ώρα , η επιλογών πολλών Ρεμπουπλικανών κυρίως Κυβερνητών να προχωρήσουν σε άρση του lockdown είχε ως συνέπεια τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, που μέσα σε χρονικό διάστημα μόλις 15 ημερών αυξήθηκαν από 21.000 κατά μ.ο. κρούσματα σε 26.000. Η ραγδαία αύξηση των νέων ασθενών σε τουλάχιστον 12 Πολιτείες είχε ως συνέπεια σε πολλά νοσοκομεία να παρατηρείται έλλειψη κρεβατιών και αναπνευστήρων. Την ίδια ώρα το φάσμα της διάστασης απόψεων μεταξύ του προέδρου Τραμπ και του επικεφαλής της ομάδας των επιδημιολόγων Αντονι Φαούτσι όλο και βαθαίνει...  του Χρήστου Σούτου Η Χαρούλα Αλεξίου είναι μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ερμηνεύτριες της γενιάς της. Διορθώνω. Η Χαρούλα Αλεξίου είναι μια από τις σπουδαιότερες τραγουδίστριες στην ιστορία του τραγουδιού στην πατρίδα μας. Με βάση τις πωλήσεις προσωπικών δίσκων βρίσκεται στην τρίτη θέση, πίσω μόνο από τον Γιώργο Νταλάρα και τον Γιάννη Πάριο, είναι δηλαδή με διαφορά η πιο εμπορική Ελληνίδα τραγουδίστρια. Η ανακοίνωση που έκανε στην εκπομπή του Φώτη Απέργη στο Δεύτερο Πρόγραμμα, κατά την διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε χθες, συγκίνησε όχι μόνο τους θαυμαστές της, αλλά όλο το κοινό και τους συναδέλφους της.
Με μια καριέρα που ξεκίνησε πριν από σχεδόν πέντε δεκαετίες, με τεράστιες επιτυχίες στο ενεργητικό της και σπουδαίες συνεργασίες να έχουν σημαδέψει την πορεία της, η Χαρούλα Αλεξίου αφήνει τον χώρο τραγουδιού από επιλογή της. Στην ανακοίνωση με την οποία έγραψε τους τίτλους τέλους ανέφερε ότι αποχωρεί γιατί..." δεν την ακούει πια η φωνή της...". Τι μπορεί τώρα να σημαίνει αυτό, μόνο η ίδια το γνωρίζει. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι η αποχώρηση της έχει να κάνει με καθαρά καλλιτεχνικά κριτήρια και με βάση, το πως η ίδια νοιώθει για τις ερμηνευτικές της δυνατότητες από εδώ και στο εξής. Η αποχώρηση ήρθε πάντως μόνο ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του τελευταίου της δίσκου με τίτλο "Τα τραγούδια της ξενιτιάς".  του Χρήστου Σούτου Από την στιγμή που έγινε γνωστό το περιστατικό της ωμής αστυνομικής βίας στην Μινεάπολη των Η.Π.Α, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, ένα κύμα διαδηλώσεων ξεκίνησε από άκρη σε άκρη της χώρας. Το περιστατικό έτσι κι αλλιώς είναι από μόνο του, ως συμβάν, εξοργιστικό. Ο Ντέρεκ Τσόβιν, έτσι λέγεται ο αστυνομικός που πατάει στο λαιμό τον άτυχο Αφροαμερικανό, μαζί με τους συναδέλφους του κλήθηκαν να συλλάβουν τον Φλόιντ γιατί ο τελευταίος έδωσε πλαστό χαρτονόμισμα σε μίνι μάρκετ. Η αντίσταση που προέβαλε το θύμα όταν του φόρεσαν τις χειροπέδες ήταν αρκετή για τον Τσόβιν προκειμένου να τον οδηγήσει στο να διαπράξει το αδιανόητο. Ακινητοποίησε τον θηριώδη Φλόιντ, τον ξάπλωσε στην άσφαλτο και τον πάτησε με το γόνατο στο λαιμό του. Το όλο σκηνικό έλαβε χώρα για χρονικό διάστημα κοντά στα εννέα λεπτά, για την ακρίβεια οκτώ λεπτά και σαράντα έξι δευτερόλεπτα, εκ των οποίων τα δύο και πενήντα τρία χωρίς το θύμα να έχει τις αισθήσεις του. Το βίντεο που καταγράφει τις τελευταίες εφιαλτικές στιγμές του Αφροαμερικανού το τράβηξε μια γυναίκα και σε αυτό φαίνεται ξεκάθαρα η δυσκολία που έχει ο Φλόιντ να μιλήσει και κυρίως να αναπνεύσει επαναλαμβάνοντας την φράση "...δεν μπορώ να αναπνεύσω..." και τις λέξεις Μαμά και Παρακαλώ.
 του Χρήστου Σούτου Την Τρίτη είχαμε φινάλε στην καθημερινή τακτική μας ενημέρωση για την πανδημία του κορωνοϊού. Ο Σωτήρης Τσιόδρας και ο Νίκος Χαρδαλιάς, που μας κρατούσαν ενήμερους για τις εξελίξεις γύρω από την πορεία της νόσου στην χώρα μας και μας μετέφεραν τα μέτρα που ελάμβαναν σε κάθε μικρή ή μεγάλη έξαρση αυτής, πληροφόρησαν το κοινό ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που θα τους βλέπαμε. Πιο σωστά ευχήθηκαν να είναι η τελευταία φορά που τους βλέπουμε και τους ακούμε, γιατί σε άλλη περίπτωση κάτι τέτοιο θα σήμαινε αναζωπύρωση της νόσου.
 του Μιχάλη Λαγάνη “Σφαγή» για οκτώ Μεσογειακές Φώκιες και ένα δελφίνι, στο Αιγαίο.
Ένα περιβαλλοντικό έγκλημα που παρέμεινε αθέατο. Την περασμένη Τρίτη το πρωί τα μέλη του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» ειδοποιήθηκαν από ψαράδες και λουόμενους για τα κουφάρια μιας φώκιας και ενός δελφινιού, που ξέβρασε η θάλασσα. Τα δύο θηλαστικά ήταν άγρια κακοποιημένα. Η φώκια βρέθηκε δεμένη με καραβόσχοινο. Το δελφίνι ήταν θανάσιμα τραυματισμένο από καμάκι. Δυστυχώς αυτά δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά. Κατά την περίοδο των περιορισμών μετακίνησης, μέλη του δικτύου πολιτών που απαρτίζουν το άτυπο παρατηρητήριο του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος, έκαναν αναφορές και για άλλα αντίστοιχα περιστατικά και συγκεκριμένα: - δύο νεκρές φώκιες – μητέρα με το μικρό της - με ένα σχοινί δεμένο γύρω τους, έπειτα από την απόπειρα βύθισης, εντοπίστηκαν από παράκτιο ψαρά δυτικά της Σάμου. Μελετώντας τα θαλάσσια ρεύματα εκτιμάμε ότι αποτελεί το ίδιο περιστατικό με τη νεκρή ενήλικη φώκια που εντοπίστηκε εκβρασμένη λίγες μέρες αργότερα.  του Χρήστου Σούτου Μετά από μία μακρά ακροαματική διαδικασία που περιελάμβανε από διακοπές λόγω ανωτέρας βίας, βλέπε κορωνοϊός, τοποθετήσεις της εισαγγελέως εκτός των συνηθισμένων πλαισίων, μέχρι παρεμβάσεις θεσμικών και μη θεσμικών παραγόντων, την Παρασκευή μάθαμε την απόφαση του Δικαστηρίου για τους δύο κατηγορουμένους για τον ομαδικό βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, στη Ρόδο.
Η ποινή που ακούσαμε, με βάση το δικό μας σύστημα ποινών, ήταν η βαρύτερη που θα μπορούσε να υπάρξει. Ισόβια και 15 χρόνια. Θα πουν πολλοί ότι το περί κοινού δικαίου αίσθημα ικανοποιήθηκε, αφού οι δύο βιαστές και δολοφόνοι οδηγήθηκαν στις φυλακές. Είναι όμως έτσι επί της ουσίας ή με αφορμή τη συγκεκριμένη υπόθεση που συντάραξε το πανελλήνιο θα μπορούσε να ξεκινήσει μία συζήτηση για την εκ βάθρων αναθεώρηση τόσο του συστήματος ποινών στη χώρα μας, όσο και στο πως κατανέμονται οι κρατούμενοι ανάλογα με τα εγκλήματά τους στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας; Η ανάγνωση της ποινής που επιβλήθηκε στους δύο δράστες, αλλά και οι πρόσφατες περιπτώσεις του παιδεραστή από το Ρέθυμνο και του βιαστή από την Κέρκυρα, οι οποίοι αν και κουβαλούσαν στις πλάτες τους βαρύτατες ποινές, βρέθηκαν εκτός φυλακής σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, στο δικό μου το μυαλό τουλάχιστον επιβάλλει να ανοίξει ο διάλογος περί αυστηροποίησης των ποινών. Πρώτα απ' όλα δεν είναι όλα τα εγκλήματα ίδια. Μπορεί η έννοια της ανθρωποκτονίας να σημαίνει κάθε φορά την αφαίρεση μίας ανθρώπινης ζωής, όμως δεν γίνονται όλες οι δολοφονίες υπό τις ίδιες συνθήκες και υπό το ίδιο περιβάλλον. Εγκλήματα όπως αυτό της Ρόδου ανήκουν στα πιο... "ιδιαζόντως ειδεχθή" που μπορεί να διαπράξει ανθρώπινο ον. Οι δράστες με βάση την ηλικία τους και τα ισχύοντα για τις ποινές είναι πιθανό να βρεθούν εκτός φυλακής πριν καν συμπληρώσουν τα 40 τους χρόνια. Η Ελένη όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα ξαναδεί τους γονείς της, ούτε εκείνοι θα πάρουν πίσω το παιδί τους, επομένως από μόνο του αυτό συνιστά μία αδικία. Θα σας φέρω ένα άλλο παράδειγμα. ο παιδοκτόνος της Κρήτης που έπνιξε πριν από περίπου 20 χρόνια τα τρία ανήλικα αγόρια του και επέφερε ανεπίστρεπτα ψυχικά τραύματα στην διασωθείσα κόρη του, την οποία είχε δέσει στο χειρόφρενο του αυτοκινήτου την ώρα που έπνιγε τα αδέρφια της, είναι πια ελεύθερος στην κοινωνία.  του Μιχάλη Λαγάνη Καθώς ο ρυθμός μεταδοτικότητας του κορωνοϊού στην Ευρώπη και αρκετές άλλες χώρες του πλανήτη που εφάρμοσαν καθολικό lockdown στις μετακινήσεις των ανθρώπων και τη λειτουργία των επιχειρήσεων και τις βιομηχανίας, οι κοινωνίες φαίνεται να μπαίνουν σε μια νέα πραγματικότητα, που σύμφωνα με τις ενδείξεις θα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που γνώριζαν έως και πριν από την έξαρση της πανδημίας που έχει στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερα από 280.000 άτομα και προσβάλει πάνω από τέσσερα εκατομμύρια.
Στη σταδιακή άρση των μέτρων περιορισμού, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις των επιδημιολόγων οι οποίοι κάνουν λόγο για μια πρόωρη και βεβιασμένη απόφαση που μπορεί να έχει ως συνέπεια μια νέα έξαρση κρουσμάτων συμβάλλει η όλο ένα και αυξανόμενη πίεση προς τις κυβερνήσεις να προλάβουν ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στην παγκόσμια οικονομία, που γνωρίζει τη μεγαλύτερη ύφεση στον 21ο αιώνα και μπορεί να συγκριθεί μόνο με το παγκόσμιο οικονομικό κραχ του 1929. ΠΟΣΟ ΈΤΟΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠIΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ «ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ» ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ «ΔΙΔΑΞΕ» Η ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ;6/5/2020
 του Μιχάλη Λαγάνη Πριν από λίγες ημέρες ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και νυν πρόεδρος της Bundestag Wolfgard Saeuble δέχθηκε δριμύτατη κριτική για τη δήλωση του στη γερμανική εφημερίδα Der Tagespiele όπου υποστήριξε πως "η ανθρώπινη ζωή δεν είναι πάνω απ΄ 'όλα". Λίγες ημέρες μετά ο κυνικός, αλλά ειλικρινής Γερμανός γερόλυκος της πολιτικής φαίνεται πως κάτι παραπάνω ήξερε, στις 26 του περασμένου Απριλίου.
Δέκα ημέρες αργότερα και ενώ ο πλανήτης μετρά περισσότερους από 250.000 καταγεγραμμένους νεκρούς και 3.5 εκατομμύρια θύματα - με τους επιδημιολόγους να υποστηρίζουν ότι τα πραγματικοί αριθμοί των θυμάτων και των ανθρώπων που ασθένησαν από τον κορωνοϊό αλλά δεν καταγράφησαν, είναι πολλαπλάσιοι - όλο και περισσότερες χώρες επιχειρούν σταδιακά να βγουν από την καραντίνα και να επανεκκινήσουν τις οικονομίες, που γνωρίζουν τη μεγαλύτερη κρίση εδώ και περίπου έναν αιώνα. |
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
